Categorie: Outbound marketing

Geplaatst in Outbound marketing

Hoe de liefde voor leads je meer oplevert

Gepost op door Edwin Vlems

Ik heb het er helemaal mee gehad. Leads. Potentiële klanten. Het woord blijft maar terugkomen. Ik zag laatst een paar leads lopen, het bleken gewoon mensen te zijn. Op een congres hoorde ik een spreker laatst zelfs “Love your leads” roepen. Absurd: hoe kun je houden van iemand die je zojuist tot ‘lead’ gebombardeerd hebt. Leads ‘converteren’ tot klant is het motto. Het roept een beeld op van een oneindige stroom lammeren die naar de slachtbank moet. En nee mijn irritatie komt niet voort uit moraliteit, uit weerstand tegen hebzucht. Ook als je motto ‘greed is good’ is, wordt het tijd dat je ophoudt met leads door ‘sales-trechters’ heen te sleuren. Kappen met die ‘leadofilie‘, om meerdere redenen.
Allereerst klopt het beeld van de ‘oneindige stroom’ niet, en dat betekent een heel andere manier van denken en rekenen. Ten tweede leven we in transparante tijden, wat het koopproces heel anders maakt: de fase na de koop wordt belangrijker dan die ervoor. Ten derde hebben de mensen in je markt tegenwoordig al tweederde van hun koopproces doorlopen tegen de tijd dat ze je spreken, je trekt dus tegenwoordig niet aan hun ‘lead’, maar zij aan die van jou. En tenslotte: het zijn je huidige klanten die zorgen voor bijna alle omzet van dit jaar, en zelfs ook volgend jaar; leads kosten alleen maar veel geld.
Ik loop alle vier de redenen even door, van achter naar voren. En daarna wil ik het woord lead nooit meer horen. Hee, dat rijmt.

4. Dure koekjes

“We hebben het liefst dat je vrijdag wegblijft, want dan is hier een open dag. En moet je er toch per se zijn: blijf alsjeblieft van de koekjes, want die zijn voor de leads.” Iemand in de klas waar ik NIMA-A les gaf (bijbaantje), vertelde het me met een lach. Maar eigenlijk is het niet zo grappig: koekjes voor potentiële klanten, terwijl het de huidige klanten zijn die je salaris betalen. Het salaris van dit jaar, maar ook van volgend jaar.
Al vele jaren terug probeerde Jay Curry (vader van Adam) het duidelijk te maken met zijn ‘Customer Marketing Methode‘ (beter bekend als de ‘klantpiramide’): de top 20 procent van de klanten genereert niet alleen 80 procent van de omzet (het aloude Pareto-principe), maar ook méér dan 100% van de winst. Klinkt onmogelijk, maar de uitleg is simpel: ‘leads’ kosten meer dan ze opbrengen en trekken de winst dus omlaag. Opvallender nog: het merendeel van de aandacht en het marketingbudget gaat vaak juist naar deze leads. Ik las laatst dat het tegenwoordig 10 uur duurt voordat je bij een lead aan tafel zit (die vervolgens vaak korting wil) en deze 10 uur gaat dus niet naar de huidige klanten, degenen die de winst dit jaar opleveren. En in de meeste branches ook volgend jaar. En het jaar erop. Zonde.

3. De trechter is kapot

De percentages verschillen per onderzoek, maar het komt er toch telkens op neer dat tegenwoordig méér dan de helft van de koopprocessen (ja ook B2B) <a href=”http://www.simplyzesty.com/Blog/Article/April-2013/The-One-Thing-We-ve-All-Got-Wrong-For-The-ROI-Of-Digital%2

Geplaatst in Authenticiteit, Outbound marketing

Mijn blog op Marketingfacts over Floris van Bommel

Gepost op door Edwin Vlems

“Ik hou van merken”, “Raad de commercial van vroeger”, “Wat is de mooiste advertentie?”. Ik zie de laatste tijd steeds meer merken-nostalgie voorbij komen, vaak van reclamebureaus wier bloed door de ‘inbound marketing’-trend geroken is. Of is het plankenkoorts? Zijn wij marketeers misschien bang om achter het merk uit te komen, en onze menselijkheid te tonen? Zo lijkt het wel, want vanaf het moment dat die reclamebureaus de authenticiteits-trend ontdekten begonnen ze deze weer fabrieksmatig te produceren. Straks wat voorbeelden. Ik was daarom ook heel sceptisch toen ik een presentatie van het ‘schoenenmerk’ Floris van Bommel (door eh Floris zelf) mocht zien, en vooral nadat mijn vriend eerder had verteld dat hij ‘fan’ van het merk was. Ik dacht dat Floris was getraind zich te gedragen naar het ‘authentieke concept’ dat een reclamebureau voor hem verzonnen had. Dat ze hem een gitaar in zijn hand hadden gestopt en zijn haar wat door de war hadden gedaan. Maar oh wat zat ik ernaast (sorry Floris!). En terwijl ik genoot van de Brabantse humor van Floris van Bommel wist ik het nu echt zeker: de enige merken die nog toekomst hebben zijn ‘voornaam.achternaam’.

Klik hier om verder te lezen op Marketingfacts. 

valentino_shoes

Geplaatst in Content Marketing, Inbound marketing, Outbound marketing

Mijn blog op Bouwkennisblog: Bouwmarketing na de recessie

Gepost op door Edwin Vlems

Het viel me direct op, ze had het zwaar. Maartje zat naast mij in het vliegtuig naar Dublin, en tijdens de reis vertelde ze me over haar problemen. Met het eerste probleem kon ik haar niet helpen: heimwee. Want het leek haar zo interessant, een toerisme-opleiding, totdat ze voor haar stage werd ‘opgesloten’ in de Wicklow-mountains bij Dublin. En over de Wicklow-mountains ging ook haar andere probleem: het schrijven van een marketingplan. Gelukkig kon ik haar daarmee wel vooruit helpen. En zij mij, want ze bedacht een nieuwe ‘inbound marketing’-vakterm. Maar dat later.

Klik hier om verder te lezen. En als je denkt dat ik je kan helpen bij je marketing kun je me mailen op edwin@vlems.nl

plane-girl-blackandwhite-hipster-window-Favim.com-662136

Geplaatst in Authenticiteit, Inbound marketing, Outbound marketing, Reclame

De inboundgeneratie: marketing als een puber

Gepost op door Edwin Vlems

“Weet je trouwens hoe ik aan mijn oppasadresjes kom pap? Ik laat bij kindjes waar ik gespeeld heb altijd terloops vallen bij hun ouders dat ik vaak oppas. En een tijdje later word ik gevraagd”. Hmm mijn dochter heeft het ‘inbound marketing’ al in het bloed zitten, alhoewel ik me afvraag of ze het van mij heeft. Ze vindt mijn blogs “saai” namelijk, ze is van een generatie die het ‘outbound marketing’ al niet eens meer als optie ziet. Grappig. Terwijl de hele trage marketeers zich nog op TV richten (het ‘first screen’ *kuch*) en de redelijk trage marketeers nog op Facebook-acties (irritant en blijkbaar ook illegaal), doen de pubers gewoon hun eigen ding. Onze advertenties worden door ze genegeerd, of ze irriteren zich: “If you talked to people the way advertising talks to people, they’d punch you in the face”. Marketing wordt steeds ingewikkelder, hoor ik grijze marketeers wel eens verzuchten. Maar nee, het wordt steeds makkelijker, ik vertel je hoe. En een verrassende tweet wees me daar onlangs nog eens op.

Het onzekere fotograafje
Het was de beste tweet van het hele evenement, daar was iedereen het over eens. En blijkbaar was het niet eens een tweet van één van de genodigden, maar van een ingehuurde fotograaf. Eh fotograafje: “Oud vertelt oud wat jong allang weet”. Hij kwam voorbij op de ‘twitterfountain’ (ik kende dat woord niet eens), een scherm waarop alle tweets over het evenement ‘Next Marketing 2013’ met de hashtag #NM13 werden getoond. En het klopte gewoon! Het zette me ook aan het denken toen ik later die dag zelf een workshop LinkedIn mocht geven: “Weten die ‘jongeren’ in de zaal niet veel beter dan ik dat je sociaal moet zijn op social media?”. Ik werd er zelfs wat onzeker van: “Twittert ze nu naar vriendinnen ‘Oude lul hier heeft ontdekt dat mensen op social media geen reclame willen zien'”? Hee ik ben pas 43!

De commercials van Mark
Zelfs de marketeers die zich actief op Facebook begeven en denken daarmee ‘hip’ te zijn, slaan de plank soms compleet mis. Terwijl Facebook de mogelijkheden steeds verder uitbreidt om de timeline van gebruikers vol reclame te plempen, haken de vooral jongere gebruikers in grote getale af. Duh! Ik las laatst zelfs dat je in je FB-timeline alle berichten van mensen als ‘spam’ kunt aanduiden, behalve die van niet-mensen: reclameberichten… In een eerdere blog heb ik al eens betoogd dat Mark Zuckerberg het zelf wel begrijpt, maar de (marketing)mensen om hem heen hem hebben gewezen op zijn ‘naïviteit’… Ze hebben nu zelfs bedacht dat ze ‘wel een graantje van de TV-commercialmarkt mee willen pikken’ door video’s in je timeline te zetten die vanzelf starten. Want daar zitten we op te wachten toch? Facebook heeft hiermee mijns inziens geen verdienmodel gevonden, maar een sterfhuisconstructie… Het doet me denken aan een oud gezegde van mijn held Gary Vaynerchuck: “Marketers ruin everything”.

Het naakte merk
Maar wat moeten wij oude marketeers dan wel doen om nog de toekomst in te kunnen, en niks meer te ‘ruïneren’? Een cursus ‘menselijk zijn op social media dan maar’? Volgens mij is het allemaal niet zo moeilijk, we moeten gewoon wat oude trucjes afleren. We moeten anders leren genieten, niet blijven geilen op ‘brands’ en hoe geweldig het is om die te ‘managen’, maar om onszelf en onze collega’s achter dat merk uit trekken: ‘Stop hiding your humans’. Want dat merk, zo wordt in de documentaire ‘The Naked Brand’ betoogd, is niet langer te managen. In een interessant interview met Jeff Rosenblum, de maker van de documentaire, legt hij uit dat het ‘outbound marketing’ model niet alleen bij de jongere generatie achterhaald is, maar dat veel ‘ontwikkelende landen’ dit marketingmodel maar even overslaan. We worden hier in het Westen volgens hem nog geremd met ons ‘legacy model’ (ja moeilijk woord, vond ik ook) en de mensen die het in stand houden: “The advertising industry, in many ways, hasn’t changed since the days of “mad men.” And since the days of “mad men” the industry has been known for being full of shit. But being full of shit doesn’t work anymore”. Wij oude marketeers vinden het heerlijk om die ‘mad man’ in stand te houden, maar de rest van de wereld, inclusief onze eigen kinderen, lachen ons gewoon uit.

Ze vroeg het laatst aan me toen we in de auto zaten: “Ik snap al die mensen niet hoor pap die jouw blog lezen, vinden ze dat echt interessant?”. Ik was stil, had zo snel geen antwoord. Maar nu heb ik het wel: “Ik snap het wel hoor meisje, dat zijn allemaal oude mensen die nog in merken geloven. Die tweets sturen ramvol hashtags omdat ze denken dat dat moet. Die blogs schrijven die beginnen met ’10 manieren om’, omdat ze denken dat dat moet. Jij doet niet zo gekunsteld, jij snapt het allang. Ik ben trots op je”.

20130513-004429.jpg

 

Als je denkt dat ik je kan helpen bij je marketing kun je me mailen op edwin@vlems.nl

 

Geplaatst in Inbound marketing, Outbound marketing, Sales

Mijn blog bij Marketingfacts over ‘Implicietjes’

Gepost op door Edwin Vlems

Het is dat ik hem toevallig voorbij zag komen, die tweet van ene Jeroen: “Door @evlems op #multichannel13. Mooie case over inbound marketing MCB. Tevens ook het gat tussen sales en marketing”. Zelf had ik het niet eens gezien dat eh gat, toen ik sprak op het Multichannel-event. Ik was ook wat onzeker over mijn presentatie van die dag. Maar toen ik er over na begon te denken was ik het wel met hem eens: ‘Inbound Marketing’ is de missing link tussen (online?) Marketing en Verkoop. Maar helemaal niet zoals het ooit bedoeld is… Luister naar het verhaal van het implicietje.

Klik hier om bij Marketingfacts verder te lezen. En als je denkt dat ik je kan helpen bij je marketing kun je me mailen op edwin@vlems.nl

Geplaatst in Outbound marketing, Reclame

Reclame-reflex: een nieuwe welvaartsziekte

Gepost op door Edwin Vlems

Paniek. Ik kan het niet anders omschrijven. Het basisidee is zelf al absurd: als je in 2012 een nieuwe auto had gekocht ging daarvan al 800 euro op aan reclame, oftewel aan het jou overtuigen om die auto te kopen. Dat had auto-adviesbureau Aumacon onlangs berekend (klik hier). Maar wacht eens even: werkte dat overtuigen ook echt? Want als je de reclameuitgaven naast de verkoopcijfers legt zie je geen verband, of zoals Aumacon het mooi verwoordt “geen gelijke tred”. Merken als Hyundai die zonder blikken of blozen ruim 34 miljoen euro aan ‘outbound marketing’ uitgeven en daarmee de reclamelijst aanvoeren, maar niet de verkooplijst: daar staan ze op plek 9. En merken als Volkswagen die op de reclamelijst op de 8e plek staan, maar in 2012 wel de meeste auto’s verkocht hebben. Maar wat nog meer uit de cijfers blijkt: paniek.

De nerveuze tweede helft
Want wat Aumacon het meeste opvalt is dat er in de tweede helft van 2012 net zoveel is uitgegeven aan reclame als in de eerste helft. En blijkbaar is dat niet gebruikelijk: “Immers, het accent van de autoverkoop (en daarmee de reclamedruk) ligt toch vooral in de eerste heft van het jaar”. Er zijn dus managers in de loop van 2012 heel erg nerveus geworden van de verkoopcijfers, en in een reflex geschoten: de reclame-reflex. En volgens Aumacon zonder duidelijk effect. Het lijkt wel of die oude theorie van de ‘share of voice’ niet meer werkt. Share of voice? Even wat marketingeschiedenis.

De nieuwe en de oude share
Wat opvalt als je bij Wikipedia zoekt op het ‘share of voice’ concept, is dat je alleen de ‘nieuwe’ betekenis krijgt te zien: de ‘belofte’ van een digitaal medium (bijvoorbeeld een website of Google) om niet teveel advertenties tegelijk te laten zien,  waardoor je toch een soort ‘garantie’ krijgt: we laten naast jouw advertentie maar 3 advertenties van concurrenten zien. Maar de betekenis die ik als eh oude rot geleerd heb (en jaren bij NIMA-trainingen heb uitgelegd) is een andere:  er is een bewezen verband tussen de ‘share of voice’ van je merk (het aandeel van jouw reclamebudget van het totale reclamebudget in je markt) en het ‘share of market’ (gewoon marktaandeel). Nou ja vroeger was dat verband er in elk geval, want volgens een analyse van Nielsen Media Research (klik hier) wordt dat verband steeds zwakker. En misschien bestaat het verband niet meer, en is reclame zinloos geworden, zo zou je uit de Aumacon-cijfers concluderen. Mochten de Nederlandse automerken dit beseffen (en ernaar handelen) dan zou het een mooie gift aan het Nederlandse volk zijn voor 2013: de auto’s worden 800 euro goedkoper, en je hebt minder reclame om je aan te irriteren.

Kromme tenen van een reflex
Een andere manier waarop de reclame-reflex ‘opspeelt’ is bij de vele ‘nieuwe toetreders’: bedrijven die nooit reclame hebben gemaakt en opeens tenenkrommende (radio)commercials de wereld in slingeren met de simpele boodschap ‘koop onze producten nu’. Ze zijn soms zo slecht dat ik denk dat het parodieën zijn. Ik zie het helemaal voor me bij die bedrijven: het gaat slecht, we moeten aan marketing doen. En de (reclame-)reflex is dan: outbound marketing, mensen onderbreken met je commerciële boodschap. Terwijl inbound marketing zoveel mooier is: niet onderbreken bij wat interessant is, maar zijn wat interessant is. Veel goedkoper ook.

“Daarom zit ik in de reclame en koop ik 2e hands”, zo reageerde iemand op mijn tweet over die 800 euro. Ergens klopt het ook wel: van de prijs van een tweedehands auto is misschien nog maar 500 euro ‘reclamewaarde’. Maar wat ik echt denk is dat we aan het eind van deze lange depressie geen ‘reclamewaarde’ meer hebben. Jammer misschien, maar het maakt de media minder vervuild, en de producten veel goedkoper. Ik zou de retweeter ‘uit de reclame’ daarom toch willen adviseren een ander vak binnen de marketing te kiezen. Om paniek te voorkomen.

Edwin Vlems

Meer over ‘Inbound Marketing’ staat in mijn boek ‘REAL Inbound Marketing, inbound in 3 uur’ (klik hier). En als je denkt dat ik je kan helpen bij je marketing kun je me mailen op edwin@vlems.nl

Geplaatst in Authenticiteit, Content Marketing, Geen categorie, Inbound marketing, Outbound marketing, Social Media

Mijn blog op marketingfacts: Waarom marketeers zich meer naar binnen moeten richten

Gepost op door Edwin Vlems

“Wel leuk hoor collega’s die op social media zitten, maar het moet allemaal wel via mij gaan”, zei een marketeer onlangs tegen mij. En ik zie er meer marketingmensen mee worstelen: de klassieke rol van ‘gate keeper’, de wachter bij de stadspoort waar alle marktinformatie door binnenkomt, en waar de ‘propaganda’ naar buiten gaat. Want die rol wordt steeds absurder als de ‘stadsmuren’ steeds poreuzer worden en je collega’s hun kennis en persoonlijkheid aan de wereld gaan tonen. Het bewaken van een losstaande poort ziet er gewoon wat raar uit. En wat moet je als marketeer dus meer gaan doen? Vechten tegen de ‘poreusisering’, of zoiets? Nee, je gaat je richten op de mensen in de stad. Je verlegt je focus van buiten naar binnen. Jawel. Naar binnen.

Klik hier om verder te lezen. En als je denkt dat ik je kan helpen bij je marketing kun je me mailen op edwin@vlems.nl

Geplaatst in Inbound marketing, Outbound marketing

Inbound Marketing: De les van een bosmarmot

Gepost op door Edwin Vlems

Eén van de meest ondergewaardeerde films van onze tijd heet ‘Groundhog Day’, een comedy. Let even niet op de titel, en probeer nog niet de link te leggen met marketing. En mocht je hem gezien hebben: nee het meest leerzame deel van de film is niet het meest unieke deel van de film, dat de dag voor de weerman in de hoofdrol telkens opnieuw begint. De belangrijkste (marketing)les uit de film is de manier waarop hij uiteindelijk de onbereikbare vrouw ‘krijgt’ waar hij steeds meer van gaat houden. En zodra je begrijpt hoe hij dat doet, en waarom dat voor marketing in de toekomst belangrijk is, begrijp je waarom het woord ‘krijgt’ in de voorgaande zin helemaal verkeerd gekozen is. Stay with me.

Snel het bed in

Net als veel eh andere mannen wordt de weerman in de film (door Bill Murray gespeeld) vooral gedreven door zijn hormonen. Hij begint al vrij snel misbruik te maken van het feit dat elke dag hetzelfde is (voor hem), om aantrekkelijke vrouwen die hij die dag tegenkomt het bed in te praten. Hij ontfutselt ze ‘de dag ervoor’ de juiste informatie en de vrouwen die open staan voor een one night (day) stand trappen in zijn trucs. Zijn grootste frustratie is dat de vrouw bij wie dit niet lukt de vrouw is waarop hij gedurende de film alleen maar méér verliefd wordt. Ze trapt niet in zijn praatjes, en na tientallen ‘dagen’ geeft hij de moed op.

Vanwege zijn liefde voor haar is hij ook een beter mens geworden, en zodra ze dat aan hem ziet – en juist op het moment dat hij de moed opgeeft – besluit ze alles te geven om hem te krijgen. Om precies te zijn: ze geeft al het geld in haar portemonnee om hem te mogen ‘kopen’ bij een zogenaamde ‘vrijgezellenveiling’ voor een goed doel. Iets Amerikaans blijkbaar. De hele film door is hij aan het pushen en wil ze hem niet, maar zodra het initiatief van haar uit gaat, is ze bereid er alles voor te betalen. Klinkt dat herkenbaar? Zijn wij marketeers niet altijd bezig met pushen en het zoeken van short cuts om snel te kunnen scoren? En werkt dat niet steeds slechter? En is de prijs niet veel minder belangrijk als de klant ons vindt in plaats van andersom?

‘The Attention Paradox’

Als ik mensen het concept van inbound marketing uitleg (niet mensen onderbreken bij wat ze interessant vinden, maar zijn wat ze interessant vinden), krijg ik steevast de reactie dat men dat ‘te passief’ vindt. Het pull-idee om onze kennis en persoonlijkheid online te zetten als magneet voor klanten is soms moeilijk te accepteren. Wij marketeers zijn grootgebracht met het pushen, met het verzamelen van grote budgetten om mensen te onderbreken, of zoals Seth Godin het verwoordt: “I am a marketer, I have money. That gives me the power to interrupt you”. In een recente blog (klik hier) noemt hij het The Attention Paradox: de frustratie van klassieke marketeers dat ze online niet in staat zijn om aandacht te ‘kopen’ (wat ze toch proberen via likes en “popovers and popunders and all sorts of new ways to interrupt online”) en zich erbij neer moeten leggen dat ze toch een ander mens zullen moeten worden. Net als die weerman zeg maar.

Een Italiaanse levensles

Een geweldige TED-video van een Italiaan (echt de 20 minuten waard) met dezelfde boodschap zette me aan het denken dat dit niet alleen voor de marketingtoekomst geldt. Deze Ernesto Sirolli is met stip in de TED-top 5 binnengekomen met een simpele levensles. Net als veel ‘goede doelen’ wilde hij mensen (in Afrika) helpen door hen zijn ‘oplossingen’ op te dringen, maar uit de titel van de video kun je afleiden wat hij had geleerd: “Want to help someone? Shut up and listen!”.

Zijn levensles is dat het helpen pas werkt als het een reactie is. Hij legt het initiatief bij de ondernemer, de persoon met het idee en de visie die wat hulp bij de uitvoering nodig heeft. En iedereen die de golden circle (why, how, what) van Simon Sinek kent (schaam je als dat niet zo is, ik plaats niet eens een link) weet dat je zo’n idee niet ‘op kunt leggen’. Maar wat is er nu anders dan, dat dat ‘opleggen’ niet meer werkt? De wereld is transparant, mensen kunnen jou en je kennis vinden. ‘Build it and they will come’, ik heb het in een eerdere blog – aan de hand van een andere film – al eens geschetst.

Marketing is altijd erg ‘masculien’ geweest, maar net als de hoofdpersoon in Groundhog Day moeten we misschien de conclusie trekken dat marketing in deze tijden beter werkt als ze meer ‘feminien’ is. Zodra we de macht bij vrouwen neerleggen, zal marketing vermoedelijk veel beter gaan. En zal de klant misschien bereid zijn om de hele inhoud van de portemonnee aan ons over te dragen.

Geplaatst in Authenticiteit, Inbound marketing, Outbound marketing, Reclame, Transparantie

Billboards in Sao Paulo: goedkoop is geen duurkoop

Gepost op door Edwin Vlems

Neyde en Nobuko, twee bejaarde Braziliaanse vrouwen, wonen al heel hun leven in een klein huisje aan de Raposo Taveres-snelweg in Sao Paulo. In 2006 besluiten ze in te gaan op een aanbod van een billboard-uitbater, om in hun tuintje een mega-billboard te plaatsen. Twee jaar is er niets aan de hand, tot de burgemeester van Sao Paulo een beslissing neemt die uniek is in de marketingwereld.
istock DSC_9887

Eind 2006 wordt in Sao Paulo namelijk de ‘Wet Schone Stad’ ingevoerd: elke vorm van buitenreclame wordt beboet met minimaal $10.000 aangevuld met $1000 per vierkante meter. Het lukt de bejaarde dames niet om het gigantische billboard op tijd uit hun tuin te krijgen, en dus legt de stad ze een boete op van $25.000. Ze gaan echter in beroep, en hoeven uiteindelijk maar $8.000 proceskosten te betalen, wat ze zeggen niet te kunnen: “Sou aposentada, como ia pagar uma fortuna dessa?”. Eh, volgens Google Vertalen: ze hebben slechts een klein pensioentje.

Elk nadeel heeft…

De gemeente heeft tot nu toe al $216 miljoen aan boetes verdiend dankzij de wet, een doekje voor het bloeden omdat de beslissing van de burgemeester natuurlijk ook minder belastinggelden oplevert. En toch blijkt 90% van de 11,3 miljoen inwoners het helemaal eens te zijn met het beleid van de burgemeester (“Het was alsof ik mijn stad Sao Paulo opnieuw leerde kennen”), en ook de besturen van andere steden in de wereld kijken jaloers naar deze ‘schone’ stad. Marketing is vies blijkbaar, of in elk geval ‘outbound’ marketing.

Het bedrijfsleven was natuurlijk niet blij, maar zoals altijd heeft ook hier elk nadeel weer zijn voordeel. Zo werden de reclamemakers gedwongen om de randen van de wet op te zoeken en creatief te worden. Er werden levende billboards op belangrijke punten neergezet, studenten die voor $15 de hele dag een bord ophouden. Op Hawaii, waar vreemd genoeg voor een Amerikaanse staat reclame ook ontmoedigd wordt, huren merken zelfs kunstschilders in op gebouwen te schilderen.

Mond-tot-mondreclame verdorie

Maar een echt creatief bedrijf grijpt natuurlijk zijn kans en stopt in zijn geheel met ‘outbound marketing’. “Ik ben verdorie nu helemaal aangewezen op mond-tot-mondreclame, ik heb helemaal geen geld voor media”, zo klaagt een ondernemer in Sao Paulo. En laat dat nu de toekomst zijn in een wereld die steeds transparanter wordt. We leven namelijk in een tijd dat we méér vertrouwen op het eerlijke oordeel van een online vreemde, dan een advertentie van een bekende, zo laat Rachel Botsman in een geweldige TED-video zien.

Toen een ziekenhuis in de buurt onlangs begon te adverteren, vroeg een collega: “Zouden ze iets willen verdoezelen?”. Het zette me aan het denken…

De dure marketingflop

…is het gebruik van (veel) reclame in de toekomst wellicht een indicatie dat een merk het anders niet ‘redt’? Zo is er voor de grootste filmflop van 2012, de Disney-film ‘John Carter’, ontzettend veel geld aan ‘marketing’ uitgegeven. En hoe groter de flop bleek te worden, hoe verder de budgetsluizen werden opengezet. Rich Ross, directeur van de Disney Studio’s, verontschuldigde zich direct na het eerste tegenvallende weekend en gaf aan dat “the movie failed to connect to the audience”. Maar zoals de website Daily Finance treffend reageert kan hij dat na een weekend nog niet zeggen: “All he knows is that the advertising failed to connect. But apparently, to Ross, there is no difference — or maybe marketing is all there is?”.

En dat terwijl regisseur Peter Jackson van The Hobbit gewoon af en toe wat lollige achter-de-schermen-filmpjes online zet, en op die manier zonder kosten de toekomstige kijker ‘opwarmt’, al jaren voordat de film in de bioscoop komt.

Marketing hoeft niet duur te zijn, of misschien geldt voor marketing in de toekomst wel: goedkoop is goedkoop. Gekochte aandacht wordt immers steeds verdachter…

Het viel me op, toen ik enkele maanden terug door Sao Paulo liep (gratis dankzij ‘inbound marketing’): het is een stad waar je nog een ‘vrije blik’ had, niet zoals Times Square in New York of Piccadilly Circus in Londen. Een stad waar je rustig kon wandelen en er niet naar je ‘geschreeuwd’ werd. Met als uitzondering op de regel: een mega-billboard in het tuintje van twee oude besjes. Besjes met een heel klein pensioentje.