“Het was best zwaar, je had het gevoel dat je af en toe helemaal alleen stond”. Roos van Vugt vertelde over haar vorige werkgever op de Nyenrode-bijeenkomst ‘B2B Goes Social’, en over de weerstand tegen social media. En wat me opviel? Iedereen hing aan haar lippen omdat Roos zich zo kwetsbaar opstelde, er werden bijna geen tweets verstuurd. Dat was bij sommige andere sprekers wel anders: de halve zaal zat niet op te letten en was bezig met de buitenwereld. Het riep bij mij de vraag op: hoe ‘social’ is ‘social’ eigenlijk? Best wel ‘asocial’, zo wil ik hieronder met wat voorbeelden laten zien. De dagvoorzitter gaf het tijdens zijn intro treffend aan: hij zag een foto uit 2005 die hem deed beseffen hoe ‘asociaal’ we zijn geworden. Ik leg het uit. 
Het leven in een fontein
Er wordt weinig getwitterd tijdens hele boeiende presentaties op bijeenkomsten over social media, het is me al eens vaker opgevallen. Aan de ene kant raar: vooral op dit soort bijeenkomsten delen mensen online hun hersenspinsels met de wereld, de ‘hashtag’ wordt maanden vantevoren al aangekondigd. Aan de andere kant is het niet raar: hoe ‘sociaal’ is het als je continu op social media actief bent? Of zoals ik laatst in een tweet las, “Life is what happens to you while you’re looking at your smartphone”.
Er waren vele vormen van afleiding tijdens de bijeenkomst, behalve de zelf meegebrachte ‘schermpjes’ was er ook de ‘twitter-fontein’. Voor degenen die het niks zegt (mij eerst ook niet): dit zijn de LCD-schermen aan de zijkant waar alle tweets over de bijeenkomst op verschijnen, en waarop te zien is hoe sommige aanwezigen hun best doen om het evenement ‘trending topic’ op Twitter te krijgen. Absurd als je erover nadenkt: we reizen met zijn allen naar een centrale plek om vervolgens een groot deel van onze tijd met de buitenwereld bezig te zijn. Ik hoorde van mijn dochter dat iedereen op de laatste ‘instuif’ (een soort tienerbal) op zijn mobieltje bezig was. “Dan had je net zo goed thuis kunnen blijven” was mijn reactie. Maar geldt dat dan niet net zo goed voor de zogenaamde ‘social media events’? Ik besloot om het bij B2B Goes Social heel anders te doen.
KLM en de stille manager
Hoewel ik van oorsprong een nerd ben en graag aan mijn mobiel friemel, besloot ik bij dit evenement goed op te letten en aantekeningen op papier te maken, net als vroeger zeg maar. Marketingfacts had me namelijk gevraagd om een verslag (klik hier) van de bijeenkomst te maken. Ik dwong mezelf om goed op de spreker te letten, in plaats van een schermpje zoals de helft van de zaal. Bij de presentatie van Martijn van Zee van KLM had de zaal opvallend minder aandacht voor hun mobieltje. Martijn was open over zichzelf en zijn organisatie, en dat boeide de aanwezigen blijkbaar. En toch had iemand de tijd had gevonden om te ontdekken dat Martijn zelf amper Twittert….
Dat de KLM-manager verantwoordelijk voor social media zelf nauwelijks op Twitter zit, kan ook als een sterkte worden gezien: hij weet blijkbaar wat wel en niet bij hem past, en is dus authentiek. Daar kunnen veel social media goeroes nog wat van leren. Vooral degenen die alle platforms aan elkaar gekoppeld hebben, en van wie elke ‘scheet’ via Twitter, Facebook en LinkedIn naar buiten gaat. In dit artikel worden deze mensen ‘social media tool bags’ genoemd, en worden 25 ‘symptomen’ van hun gedrag beschreven.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over het ‘asociale’ gedrag op social media in privé-settings. Ik hoor steeds vaker van feestjes waar pubers hun mobieltjes bij binnenkomst in een bak moeten gooien, want echt gezellig wordt het anders niet. Er zijn zelfs mensen, zoals deze Instagram-fotograaf, die meer tijd bezig zijn met het ‘vangen’ van hun leven om aan anderen te laten zien, dan dat ze het bewust meemaken. En in dit artikel wordt een bierglas beschreven dat je ‘dwingt’ om je telefoon neer te leggen, omdat het anders omvalt. Misschien moeten we zo’n ‘mobielbak’ ook wel bij congressen introduceren. Met als extra voordeel: mensen twitteren niet continu de timeline vol van de niet-aanwezigen, maar delen alleen dat wat ze zich hebben kunnen herinneren (en wat dus blijkbaar interessant was).
Dagvoorzitter Alexis van Dam vertelde tijdens zijn intro over een foto uit 2005 van een congres, waarin iedereen recht vooruit naar de spreker zat te kijken. 2005 is voor social media begrippen natuurlijk de oudheid, maar Alexis had wel gelijk, en ik hoopte dat de aanwezigen lering uit zijn verhaal zouden trekken. Maar volgens mij had de helft het niet eens gehoord…
