Irriteer jij je ook zo aan die popups op je telefoon? En dan heb ik het niet eens over advertenties (daar heb je adblockers voor), ik bedoel vooral nieuwsbrief-popups. Soms verschijnen ze al voordat je nog maar één letter van de website gezien hebt, laat staan dat je het gevoel hebt dat dit een site is om te volgen. Een gevoel dat je vaak niet eens hebt na het lezen van het eerste artikel, laat staan dat je dan al een nieuwsabonnement wilt.
Wat ik me dan afvraag: degene die die irritante popup heeft bedacht, heeft toch zelf ook een telefoon? Die moet toch weten hoe irritant het is? Erg vreemd, ik noem het marketingschizofrenie: we zijn als commerciële mensen in staat om overdag dingen te maken die we zelf ‘s-avonds haten (of op zijn minst negeren): advertenties, commercials, cold calls, noem maar op. En ja ook popups. Lastig te genezen die schizofrenie blijkbaar, Google heeft besloten zelf maar de politie-agent uit te gaan hangen en sites met popups te straffen.
Als ik met ‘digital marketers’ hierover discussieer, krijg ik telkens dezelfde reactie: “Het werkt toch, Edwin?” Als ik dan doorvraag blijkt dat ze het bijvoorbeeld hebben over ‘een verdubbeling van het aantal nieuwe abonnees ten opzichte van de situatie zonder popup’. Dat zal relatief heel leuk zijn, maar absoluut gezien irriteren ze nog steeds ontzettend veel mensen. Want al gaat de ‘conversie’ dan van 0,1% naar 0,2% (mede door de ‘fat finger error‘), er is nog steeds 99,8% die het niet wilde zien. Ik begrijp die ‘het-werkt-toch’-redenering dus totaal niet, en dan is het heel plezierig om een term tegen te komen die je hierin bevestigt. Een term die aangeeft dat deze manier van denken al lang heel fout is: The McNamara Fallacy.
Klik hier om bij Marketingfacts verder te lezen