Opeens zag hij het. Thomas Ashwell, uitgever van het ‘Export Trade & Shipper Magazine, kreeg een visioen. En op 8 april 1938 regelde hij een lunch op de Harvard Club in New York met twaalf andere ‘export advertising executives’, een bijzonder dag. Want die dag werd de ‘International Advertising Association’ geboren. Op zich heel logisch destijds zo’n ‘advertising association’, immers je wilde de wereld vertellen over de producten die je had gemaakt, en destijds kon dat alleen via ‘betaalde media’. In de loop van de jaren ontwikkelde de ‘IAA’ zich tot een organisatie die iedereen wilde vertellen hoe belangrijk reclame voor de wereld is. Want reclame is belangrijk voor de wereld toch?
Beter worden van een reclamecongres € 150.000,-. Dat is wat Bill Clinton kreeg om afgelopen donderdag aan de Nederlandse reclamewereld te vertellen dat ze na moesten denken over ‘Hoe reclame de wereld kan verbeteren’. Heeft iemand enig idee? Als ik mijn dochters moet geloven kan reclame de wereld vooral verbeteren door zichzelf op te heffen (“Papa wie heeft dat eigenlijk ooit bedacht?”). Want als je er over nadenkt is het natuurlijk raar en misschien ook jammer dat duizenden euro’s van de prijs van je nieuwe auto opgaan aan reclame. Het doet me denken aan een uitspraak van marketinggoeroe Seth Godin op een congres in Amsterdam (klik hier) “I am a marketer, I have money. That gives me the power to interrupt you. En dat wordt ook bevestigd als ik de column van een reclameman (Eugène Roorda) lees (klik hier) waarin hij die € 150.000,- voor Bill Clinton rechtvaardigt: “Wij pakken alles aan om ons vak van prestige te voorzien”. Blijkbaar is dat nodig.
Dure reclame “Reclame is verleiding; we prikken in uw onderbewuste op zoek naar uw angstknop of statusknop. Let u maar eens op: 99.9% van alle reclame mikt op een van die twee”. Dat zegt Roorda in zijn column. Maar het grappige is: die reclame kan wel mikken, maar niemand wordt tegenwoordig nog geraakt. Want wat doen mensen ‘s-avonds als het reclameblok begint? Ze duiken op hun tablet of smartphone om content te zoeken die echt interessant is. Dus die 99,9% schiet ernaast. “Zijn aanwezigheid tijdens De 24 uur van de Reclame is een inspiratiebron voor de Nederlandse creatieve wereld”, zo spreekt Ralph Wisbrun over de aanwezigheid van Bill Clinton op het congres. Maar is het niet jammer voor die ‘creatieve wereld’ dat niemand hun ‘creaties’ nog wil zien? Terwijl er best veel interesse is voor creativiteit, zij het dat mensen het niet meer geloofwaardig vinden als het in een reclameblok zit. Maar wel als het ‘authentiek’ wordt overgebracht.
Pastoor in het personeelsblad Wat dat betreft is het kwartje bij Coca Cola snel gevallen. Ik heb eerder al de voorbeelden gegeven over de ‘Open Happiness’ campagne van Coca Cola (klik hier), maar nu hebben ze de
Dure reclame “Reclame is verleiding; we prikken in uw onderbewuste op zoek naar uw angstknop of statusknop. Let u maar eens op: 99.9% van alle reclame mikt op een van die twee”. Dat zegt Roorda in zijn column. Maar het grappige is: die reclame kan wel mikken, maar niemand wordt tegenwoordig nog geraakt. Want wat doen mensen ‘s-avonds als het reclameblok begint? Ze duiken op hun tablet of smartphone om content te zoeken die echt interessant is. Dus die 99,9% schiet ernaast. “Zijn aanwezigheid tijdens De 24 uur van de Reclame is een inspiratiebron voor de Nederlandse creatieve wereld”, zo spreekt Ralph Wisbrun over de aanwezigheid van Bill Clinton op het congres. Maar is het niet jammer voor die ‘creatieve wereld’ dat niemand hun ‘creaties’ nog wil zien? Terwijl er best veel interesse is voor creativiteit, zij het dat mensen het niet meer geloofwaardig vinden als het in een reclameblok zit. Maar wel als het ‘authentiek’ wordt overgebracht.
Pastoor in het personeelsblad Wat dat betreft is het kwartje bij Coca Cola snel gevallen. Ik heb eerder al de voorbeelden gegeven over de ‘Open Happiness’ campagne van Coca Cola (klik hier), maar nu hebben ze de
