“Grote ergernis: inmiddels moet ik eerst 3 reclames bekijken voordat ik een programma terug kan kijken via internet! Grrrr !€&#%^*%”. Mijn collega Elke irriteert zich aan reclame en ze is daarin niet de enige, zelfs Zalando heeft blijkbaar bewust besloten om te stoppen met haar irritante reclames. Jeff Bezos van Amazon zei het mooi tegen een aandeelhouder die vroeg waarom hij geen reclame maakt: “Advertising is the price you pay for being unremarkable”. Maar reclame lijkt soms wel een doel op zich, en het kan dus nog wel even duren voordat de wereld weer zonder reclame is. Want ik vraag me af: hoe ziet er die uit? Er was ooit een wereld zonder reclame, vrij van ‘ad vertere’, want dat is het Latijnse woord waar adverteren vandaan komt. En het begon allemaal met de uitbarsting van de Vesuvius.
Klik hier om bij Marketingfacts verder te lezen. En als je denkt dat ik je kan helpen bij je marketing kun je me mailen op edwin@vlems.nl
“Ik hou van merken”, “Raad de commercial van vroeger”, “Wat is de mooiste advertentie?”. Ik zie de laatste tijd steeds meer merken-nostalgie voorbij komen, vaak van reclamebureaus wier bloed door de ‘inbound marketing’-trend geroken is. Of is het plankenkoorts? Zijn wij marketeers misschien bang om achter het merk uit te komen, en onze menselijkheid te tonen? Zo lijkt het wel, want vanaf het moment dat die reclamebureaus de authenticiteits-trend ontdekten begonnen ze deze weer fabrieksmatig te produceren. Straks wat voorbeelden. Ik was daarom ook heel sceptisch toen ik een presentatie van het ‘schoenenmerk’ Floris van Bommel (door eh Floris zelf) mocht zien, en vooral nadat mijn vriend eerder had verteld dat hij ‘fan’ van het merk was. Ik dacht dat Floris was getraind zich te gedragen naar het ‘authentieke concept’ dat een reclamebureau voor hem verzonnen had. Dat ze hem een gitaar in zijn hand hadden gestopt en zijn haar wat door de war hadden gedaan. Maar oh wat zat ik ernaast (sorry Floris!). En terwijl ik genoot van de Brabantse humor van Floris van Bommel wist ik het nu echt zeker: de enige merken die nog toekomst hebben zijn ‘voornaam.achternaam’.
“Verhaal @evlems ook verre van innovatief. Niets nieuws”. Ik las de tweet ‘s-avonds, na een presentatie op een marketingcongres die volgens mij best wel goed ging, over Inbound Marketing (natuurlijk). Het viel me op dat ik er niet door ‘geraakt’ werd, en ik voelde me daardoor al heel volwassen. Maar het etmaal dat volgde viel het me op dat ik het ook niet uit mijn hoofd kreeg. Het liet me niet los. Ik begon zelfs de complimenten van andere aanwezigen te wantrouwen: “Dat meen je toch niet”. Puberale onzekerheid, dat was lang geleden. Wat is dat toch, die focus op kritiek? Ik zei het laatst nog tegen iemand die uit alle evaluaties die ene negatieve pikte en erover begon te malen: “Laat het van je afglijden”. Makkelijk gezegd. Toch lijkt mijn verhaal over inbound marketing, ondanks de tweet, steeds meer gemeengoed te worden (gelukkig). En dan kan het inderdaad zijn dat het voor iemand ‘niets nieuws’ is. Volgende keer ga ik het beter doen. Ik baalde eigenlijk best wel en wilde het zo snel mogelijk vergeten. Tot… Brené stelt zich kwetsbaar op … ik één van de meest bekeken filmpjes van TED.com zag (klik hier): een video van Brené Brown over ‘je kwetsbaar opstellen’. Brené is een echte wetenschapper, en besloot zich te verdiepen in de manier waarop mensen echt sterke banden met elkaar krijgen. Wat opviel waren de gevolgen toen ze het mysterie ontrafelde: het leverde haar een ‘nervous breakdown’ op. Het antwoord op haar onderzoeksvraag was namelijk voor haar een grote angst: mensen maken sterke banden door zich kwetsbaar op te stellen. Door bijvoorbeeld je gevoel voor iemand uit te spreken voordat de ander dat doet, met het risico dat je een ‘blauwtje’ loopt, of wordt uitgelachen. Eng toch? Ze verschuilde zich al heel haar leven achter haar rol van onderzoeker, ‘hacking into other people’s lives’. Ze merkt ook iets interessants op: “Valt het je niet op hoe eng je het vindt om je kwetsbaar op te stellen, maar tegelijk ook hoeveel respect je hebt voor mensen die het doen?”. Het is niet voor niks dat de levensles die ze in de video deelt al jarenlang in de top 5 staat, echt een aanrader. Na het kijken van de video nam ik het besluit om niet te gaan zitten balen. Ik reageerde op de ‘niets nieuws’-tweet met ‘Met je eens haha’ en besloot de verzender te benaderen voor een persoonlijk ‘feedbackgesprek’. En ik besloot er ook een blogpost over te schrijven. Eh deze ja. Want eigenlijk ben ik wel blij, na bij elk congres met het hoogste rapportcijfer naar buiten te lopen, begon ik misschien wat te gemakzuchtig te worden (nee niet arrogant). En dan is het goed als iemand je met de voetjes op de grond trekt. Kwetsbaarheid is kwetsbaar Je ziet ze ook steeds vaker in commercials: echte mensen die zich kwetsbaar opstellen. Zoals die moeder in de commercial van Dela die haar zoon achter de kassa toespreekt. Geen actrice, gewoon echt. Net als de echte mensen in de veelgeprezen video van Triodos Bank, of de medewerkers van UPC in de ‘Wij zijn UPC’-advertenties in tijdschriften. Eigenlijk raar dat deze bedrijven wel begrijpen dat authenticiteit beter werkt, maar vervolgens toch weer veel geld uitgeven om mensen ermee te onderbreken die bijvoorbeeld een film willen kijken. Ik vroeg het daarom ook maar op de man af (eh het was een vrouw) aan de marketing manager van Triodos: waarom nog zendtijd inkopen? De video was al honderdduizenden keren bekeken, gratis en op een moment dat het de kijker zelf schikt. Maar ze gaf aan dat het inderdaad slechts om een éénmalige uitzending op televisie ging. Ik heb eerder al eens laten zien dat Coca Cola het wel begrijpt, en steeds minder geld uitgeeft aan ‘interruptie’. Het verbaasde me daarom ook niet toen er van de commercial van Dela in De Wereld Draait Door een parodie werd gemaakt (klik hier). Immers mensen onderbreken met je boodschap is irritant, maar als je onderbreekt met authenticiteit dan schreeuwt dat om een parodie natuurlijk. Sociale experts asociaal? Op discussies in LinkedIn-groepen merk ik het ook vaak: mensen die een discussie beginnen waarover amper discussie mogelijk is, bijvoorbeeld omdat ze onderzoeksresultaten delen. Ik heb het deze ‘plaatsers’ ook wel eens persoonlijk gevraagd: wat wil je nu eigenlijk bereiken? De reactie was dat men toch discussie verwachtte, bijvoorbeeld over de statistieken: “Gelooft men ze wel?”. Maar is dat een discussie? Ik zag laatst (klik hier) een voorbeeld waarin iemand anders deze niet-discussie zelfs zag als een billboard om een advertentie op te plakken.. Of de duurbetaalde goeroes die zich amper van hun kwetsbare kant laten zien. De tweets die mijn ‘held’ Simon Sinek verstuurt, werden door een vriend onlangs treffend omschreven als een ‘scheurkalender’: in elke tweet een wijze les. Maar toen hij onlangs door een Fiat-dealer in New York op klantonvriendelijke wijze werd bejegend kwam bij Simon de menselijke kant naar voren. Even maar, tot hij het blijkbaar nodig vond om de kalender weer verder te scheuren. Jammer. Mensen willen menselijkheid, dit filmpje bewijst het in 2 minuten.
Degene die wel begrijpt hoe menselijkheid werkt is Britt Dekker: onlangs ontdekte ze dat ze al 116.000 volgers op Twitter heeft en hoe reageerde ze? “Tijd voor een broodje schuddebuikjes en broodje pindakaas en eentje met gestampte muisjes ツ”. Laat die snobs bij de Wereld draait door haar maar uitlachen, Britt lacht als laatste toch het beste…
“Verhaal @evlems ook verre van innovatief. Niets nieuws”. Ik las de tweet ‘s-avonds, na een presentatie op een marketingcongres die volgens mij best wel goed ging, over Inbound Marketing (natuurlijk). Het viel me op dat ik er niet door ‘geraakt’ werd, en ik voelde me daardoor al heel volwassen. Maar het etmaal dat volgde viel het me op dat ik het ook niet uit mijn hoofd kreeg. Het liet me niet los. Ik begon zelfs de complimenten van andere aanwezigen te wantrouwen: “Dat meen je toch niet”. Puberale onzekerheid, dat was lang geleden. Wat is dat toch, die focus op kritiek? Ik zei het laatst nog tegen iemand die uit alle evaluaties die ene negatieve pikte en erover begon te malen: “Laat het van je afglijden”. Makkelijk gezegd.
Toch lijkt mijn verhaal over inbound marketing, ondanks de tweet, steeds meer gemeengoed te worden (gelukkig). En dan kan het inderdaad zijn dat het voor iemand ‘niets nieuws’ is. Volgende keer ga ik het beter doen. Ik baalde eigenlijk best wel en wilde het zo snel mogelijk vergeten. Tot…
Brené stelt zich kwetsbaar op … ik één van de meest bekeken filmpjes van TED.com zag (klik hier): een video van Brené Brown over ‘je kwetsbaar opstellen’. Brené is een echte wetenschapper, en besloot zich te verdiepen in de manier waarop mensen echt sterke banden met elkaar krijgen. Wat opviel waren de gevolgen toen ze het mysterie ontrafelde: het leverde haar een ‘nervous breakdown’ op. Het antwoord op haar onderzoeksvraag was namelijk voor haar een grote angst: mensen maken sterke banden door zich kwetsbaar op te stellen. Door bijvoorbeeld je gevoel voor iemand uit te spreken voordat de ander dat doet, met het risico dat je een ‘blauwtje’ loopt, of wordt uitgelachen. Eng toch? Ze verschuilde zich al heel haar leven achter haar rol van onderzoeker, ‘hacking into other people’s lives’. Ze merkt ook iets interessants op: “Valt het je niet op hoe eng je het vindt om je kwetsbaar op te stellen, maar tegelijk ook hoeveel respect je hebt voor mensen die het doen?”. Het is niet voor niks dat de levensles die ze in de video deelt al jarenlang in de top 5 staat, echt een aanrader.
Na het kijken van de video nam ik het besluit om niet te gaan zitten balen. Ik reageerde op de ‘niets nieuws’-tweet met ‘Met je eens haha’ en besloot de verzender te benaderen voor een persoonlijk ‘feedbackgesprek’. En ik besloot er ook een blogpost over te schrijven. Eh deze ja. Want eigenlijk ben ik wel blij, na bij elk congres met het hoogste rapportcijfer naar buiten te lopen, begon ik misschien wat te gemakzuchtig te worden (nee niet arrogant). En dan is het goed als iemand je met de voetjes op de grond trekt.
Kwetsbaarheid is kwetsbaar Je ziet ze ook steeds vaker in commercials: echte mensen die zich kwetsbaar opstellen. Zoals die moeder in de commercial van Dela die haar zoon achter de kassa toespreekt. Geen actrice, gewoon echt. Net als de echte mensen in de veelgeprezen video van Triodos Bank, of de medewerkers van UPC in de ‘Wij zijn UPC’-advertenties in tijdschriften. Eigenlijk raar dat deze bedrijven wel begrijpen dat authenticiteit beter werkt, maar vervolgens toch weer veel geld uitgeven om mensen ermee te onderbreken die bijvoorbeeld een film willen kijken. Ik vroeg het daarom ook maar op de man af (eh het was een vrouw) aan de marketing manager van Triodos: waarom nog zendtijd inkopen? De video was al honderdduizenden keren bekeken, gratis en op een moment dat het de kijker zelf schikt. Maar ze gaf aan dat het inderdaad slechts om een éénmalige uitzending op televisie ging.
Ik heb eerder al eens laten zien dat Coca Cola het wel begrijpt, en steeds minder geld uitgeeft aan ‘interruptie’. Het verbaasde me daarom ook niet toen er van de commercial van Dela in De Wereld Draait Door een parodie werd gemaakt (klik hier). Immers mensen onderbreken met je boodschap is irritant, maar als je onderbreekt met authenticiteit dan schreeuwt dat om een parodie natuurlijk.
Sociale experts asociaal?
Op discussies in LinkedIn-groepen merk ik het ook vaak: mensen die een discussie beginnen waarover amper discussie mogelijk is, bijvoorbeeld omdat ze onderzoeksresultaten delen. Ik heb het deze ‘plaatsers’ ook wel eens persoonlijk gevraagd: wat wil je nu eigenlijk bereiken? De reactie was dat men toch discussie verwachtte, bijvoorbeeld over de statistieken: “Gelooft men ze wel?”. Maar is dat een discussie? Ik zag laatst (klik hier) een voorbeeld waarin iemand anders deze niet-discussie zelfs zag als een billboard om een advertentie op te plakken..
Of de duurbetaalde goeroes die zich amper van hun kwetsbare kant laten zien. De tweets die mijn ‘held’ Simon Sinek verstuurt, werden door een vriend onlangs treffend omschreven als een ‘scheurkalender’: in elke tweet een wijze les. Maar toen hij onlangs door een Fiat-dealer in New York op klantonvriendelijke wijze werd bejegend kwam bij Simon de menselijke kant naar voren. Even maar, tot hij het blijkbaar nodig vond om de kalender weer verder te scheuren. Jammer. Mensen willen menselijkheid, dit filmpje bewijst het in 2 minuten.
Degene die wel begrijpt hoe menselijkheid werkt is Britt Dekker: onlangs ontdekte ze dat ze al 116.000 volgers op Twitter heeft en hoe reageerde ze? “Tijd voor een broodje schuddebuikjes en broodje pindakaas en eentje met gestampte muisjes ツ”. Laat die snobs bij de Wereld draait door haar maar uitlachen, Britt lacht als laatste toch het beste…
Alles over ‘Inbound Marketing’ staat in het boek ‘REAL Inbound Marketing’ (klik hier, Nederlandstalig). En als je denkt dat ik je kan helpen bij je marketing kun je me mailen op edwin@vlems.nl
