Best wel dom van mezelf. Ik baalde er behoorlijk van. Ik dacht dat ik goed had nagedacht over de tekst, maar nee Vlems. In een blog van een paar weken terug noemde ik namelijk vier redenen om nooit meer over ‘leads’ te praten, en ik vergat de belangrijkste, de vijfde. Het schoot me opeens te binnen: imagoschade. De belangrijkste reden om niet op ‘leads’ te jagen is imagoschade, en ik ben vergeten om hem in mijn blog mee te nemen. Want als je 100 mensen belt of ze misschien nog wat van jouw merk nodig hebben irriteer je de meeste behoorlijk, op zijn minst roep je vragen op: “Zou het slecht met ze gaan omdat ze zomaar rondbellen?”. Imagoschade. Vergeten. Dom. Maar misschien moest het wel zo zijn, want in de weken erna besefte ik dat imagoschade onderdeel is van een steeds belangrijker deel van marketing: het ontelbare deel. Het deel van het koninkrijk waar ‘Le ROI’ niet komt. Het deel waar ik een ode aan wil brengen, en dat dus een aparte blog verdient. En de man die het al lang wist was een beroemde wetenschapper: Einstein.
Klik hier om de blog op Marketingfacts te lezen. En als je denkt dat ik je kan helpen bij je marketing kun je me mailen op edwin@vlems.nl
“Weet je trouwens hoe ik aan mijn oppasadresjes kom pap? Ik laat bij kindjes waar ik gespeeld heb altijd terloops vallen bij hun ouders dat ik vaak oppas. En een tijdje later word ik gevraagd”. Hmm mijn dochter heeft het ‘inbound marketing’ al in het bloed zitten, alhoewel ik me afvraag of ze het van mij heeft. Ze vindt mijn blogs “saai” namelijk, ze is van een generatie die het ‘outbound marketing’ al niet eens meer als optie ziet. Grappig. Terwijl de hele trage marketeers zich nog op TV richten (het ‘first screen’ *kuch*) en de redelijk trage marketeers nog op Facebook-acties (irritant en blijkbaar ook illegaal), doen de pubers gewoon hun eigen ding. Onze advertenties worden door ze genegeerd, of ze irriteren zich: “If you talked to people the way advertising talks to people, they’d punch you in the face”. Marketing wordt steeds ingewikkelder, hoor ik grijze marketeers wel eens verzuchten. Maar nee, het wordt steeds makkelijker, ik vertel je hoe. En een verrassende tweet wees me daar onlangs nog eens op.
Het onzekere fotograafje
Het was de beste tweet van het hele evenement, daar was iedereen het over eens. En blijkbaar was het niet eens een tweet van één van de genodigden, maar van een ingehuurde fotograaf. Eh fotograafje: “Oud vertelt oud wat jong allang weet”. Hij kwam voorbij op de ‘twitterfountain’ (ik kende dat woord niet eens), een scherm waarop alle tweets over het evenement ‘Next Marketing 2013’ met de hashtag #NM13 werden getoond. En het klopte gewoon! Het zette me ook aan het denken toen ik later die dag zelf een workshop LinkedIn mocht geven: “Weten die ‘jongeren’ in de zaal niet veel beter dan ik dat je sociaal moet zijn op social media?”. Ik werd er zelfs wat onzeker van: “Twittert ze nu naar vriendinnen ‘Oude lul hier heeft ontdekt dat mensen op social media geen reclame willen zien'”? Hee ik ben pas 43!
De commercials van Mark
Zelfs de marketeers die zich actief op Facebook begeven en denken daarmee ‘hip’ te zijn, slaan de plank soms compleet mis. Terwijl Facebook de mogelijkheden steeds verder uitbreidt om de timeline van gebruikers vol reclame te plempen, haken de vooral jongere gebruikers in grote getale af. Duh! Ik las laatst zelfs dat je in je FB-timeline alle berichten van mensen als ‘spam’ kunt aanduiden, behalve die van niet-mensen: reclameberichten… In een eerdere blog heb ik al eens betoogd dat Mark Zuckerberg het zelf wel begrijpt, maar de (marketing)mensen om hem heen hem hebben gewezen op zijn ‘naïviteit’… Ze hebben nu zelfs bedacht dat ze ‘wel een graantje van de TV-commercialmarkt mee willen pikken’ door video’s in je timeline te zetten die vanzelf starten. Want daar zitten we op te wachten toch? Facebook heeft hiermee mijns inziens geen verdienmodel gevonden, maar een sterfhuisconstructie… Het doet me denken aan een oud gezegde van mijn held Gary Vaynerchuck: “Marketers ruin everything”.
Het naakte merk
Maar wat moeten wij oude marketeers dan wel doen om nog de toekomst in te kunnen, en niks meer te ‘ruïneren’? Een cursus ‘menselijk zijn op social media dan maar’? Volgens mij is het allemaal niet zo moeilijk, we moeten gewoon wat oude trucjes afleren. We moeten anders leren genieten, niet blijven geilen op ‘brands’ en hoe geweldig het is om die te ‘managen’, maar om onszelf en onze collega’s achter dat merk uit trekken: ‘Stop hiding your humans’. Want dat merk, zo wordt in de documentaire ‘The Naked Brand’ betoogd, is niet langer te managen. In een interessant interview met Jeff Rosenblum, de maker van de documentaire, legt hij uit dat het ‘outbound marketing’ model niet alleen bij de jongere generatie achterhaald is, maar dat veel ‘ontwikkelende landen’ dit marketingmodel maar even overslaan. We worden hier in het Westen volgens hem nog geremd met ons ‘legacy model’ (ja moeilijk woord, vond ik ook) en de mensen die het in stand houden: “The advertising industry, in many ways, hasn’t changed since the days of “mad men.” And since the days of “mad men” the industry has been known for being full of shit. But being full of shit doesn’t work anymore”. Wij oude marketeers vinden het heerlijk om die ‘mad man’ in stand te houden, maar de rest van de wereld, inclusief onze eigen kinderen, lachen ons gewoon uit.
Ze vroeg het laatst aan me toen we in de auto zaten: “Ik snap al die mensen niet hoor pap die jouw blog lezen, vinden ze dat echt interessant?”. Ik was stil, had zo snel geen antwoord. Maar nu heb ik het wel: “Ik snap het wel hoor meisje, dat zijn allemaal oude mensen die nog in merken geloven. Die tweets sturen ramvol hashtags omdat ze denken dat dat moet. Die blogs schrijven die beginnen met ’10 manieren om’, omdat ze denken dat dat moet. Jij doet niet zo gekunsteld, jij snapt het allang. Ik ben trots op je”.
Als je denkt dat ik je kan helpen bij je marketing kun je me mailen op edwin@vlems.nl
Enkele wijze heren van de Harvard Universiteit hebben een boek uitgebracht over de huidige recessie (klik hier), en stellen dat er dit eentje is die nog wel een paar jaar kan duren. Zelf heb ik ook het gevoel dat we hier voorlopig nog niet uit zijn. Maar ik heb tegelijk ook niet het gevoel dat de toekomst somber is. Want blijkbaar moet je het ééns in je leven meemaken, een structurele verbouwing van de economie. Eentje waarbij alles anders wordt dan het was, waarbij de lamp op een heel andere plaats wordt gezet. Waardoor je dingen anders gaat bekijken.
Mark’s besef
De foto rechts van Facebook-oprichter Mark Zuckerberg spreekt boekdelen. Hij heeft blijkbaar helemaal niet door hoe het werkt. In een recent artikel (klik hier) wordt ingegaan op een besef van Mark, en dat hij heeft toegegeven: dat hij het helemaal niet begrepen heeft. Dat hij het adverteren als iets onbelangrijks zag. En daar gaat het natuurlijk allemaal om, adverteren. Hij plaatste de advertenties letterlijk aan de rechterkant, en liet de rechterkant ook letterlijk over aan iemand die bij Google ooit de rechterkant (eh van de zoekresultaten) deed: Sheryl Sandberg. Maar inmiddels heeft hij het begrepen: advertenties moeten niet aan de rechterkant, die moeten er midden tussenin. Domme, domme Mark.
#socialwashing door Shell
Internetgoeroe Stephan Fellinger twitterde onlangs de term ‘#socialwashing’, vrij vertaald naar de term ‘greenwashing’ waar met name de machtige oliemaatschappijen zich schuldig aan hebben gemaakt: miljardenfondsen inzetten om media te overtuigen dat ze milieuvriendelijk bezig waren. En het grappige is: toen ik Stephan’s tweet las moest ik meteen denken aan de advertenties van Shell op Facebook. Of ben ik de enige die ze heeft gezien? Ze staan best wel bovenaan in je timeline, en wat opvalt is dat je ze alleen mag ‘Liken’. Er staat geen ‘Reageren’ vak onder. En dat zegt eigenlijk alles. Want je wilt ‘Liken’ of ‘Reageren’. Toch?
Ik vraag me af hoeveel Shell-marketeers er over nagedacht hebben, over die Facebook-advertenties. Advertenties over vrouwen die in Canada teerzanden omhoog pompen, maar wiens gezicht je nooit krijgt te zien. Terwijl de keuze om een vrouw te portretteren (eh zonder portret) toch door minimaal 4 a 5 ‘Diversity managers’ genomen moet zijn. Die vervolgens op zoek moesten naar vrouwen die teerzand omhoog pompten. Die er vermoedelijk niet waren, en waarvoor ze modellen in hadden moeten huren. Wiens gezicht niet getoond mocht worden van de ‘Privacy managers’. 4 a 5. Zit ik in de buurt van de waarheid @shell? Of willen jullie wel reageren maar durven jullie het niet? KLM reageerde binnen een uur.
Een kar zonder paard
Waar ik best een kratje bier op wil zetten (wij Brabanders doen dat) is op de kans dat Mark Zuckerberg uiteindelijk toch gelijk krijgt. Dat in 2020 blijkt dat de adverteerders de waarheid helemaal niet in pacht hadden. Dat de mensen die achter @shell zitten, die dan ongetwijfeld een hele dure cursus hebben gehad hoe ze menselijk over moeten komen, gewoon hun mening over Shell geven. Dat Shell best wel vieze dingen doet, maar dat mensen dat uiteindelijk ook willen: stap jij niet liever in je auto dan op de fiets? Dat Shell best mee wil denken en werken aan een schonere wereld, maar dat het huidige economische model hen (en hun managers) daar niet voor beloont. Wat zou het mooi zijn als Shell reacties toelaat op zijn advertenties, en op een geweldige manier reageert op een reactie op Facebook, zoals Bodyform hier doet.
Ik heb eerder (klik hier) al eens betoogd dat het best wel raar is dat we social media zien als een soort digitaal billboard, terwijl we er ook gewoon op communiceren met klanten, zij het als mens tot mens. We kijken met de ogen van een oude techniek naar een nieuwe techniek, later las ik dat daar zelfs een term voor was: het ‘horseless carriage syndrome’, genoemd naar de eerste auto’s die leken op een kar zonder paard.
In 2020 zullen we concluderen dat de heren van Harvard gelijk hadden: dit was niet zomaar een recessie, dit heeft enkele jaren geduurd. En de economie is compleet veranderd. En Mark Zuckerberg, die zijn hoofd moest buigen voor de adverteerders, bleek gelijk te hebben gehad: adverteren werkt niet op social media. Maar dat hoeft ook niet de ondergang voor Facebook te betekenen. Op Quora verscheen onlangs een interessante vraag: “Why Doesn’t Facebook Offer A Pay Service So I Dont Have To See Any Ads?” . De vragensteller had begrepen dat Facebook per gebruiker $5 per jaar aan advertentiegeld verdient, dus dat zou een mooi verdienmodel zijn. Ik wil het er best elk jaar voor betalen, als er straks in 2020 niet meer geadverteerd wordt. Want uiteindelijk betalen we al die irritante advertenties natuurlijk toch al zelf.
Meer informatie staat in het boek ‘REAL Inbound Marketing’ (klik hier, Nederlandstalig). En als je denkt dat ik je kan helpen bij je marketing kun je me mailen op edwin@vlems.nl
Enkele wijze heren van de Harvard Universiteit hebben een boek uitgebracht over de huidige recessie (klik hier), en stellen dat er dit eentje is die nog wel een paar jaar kan duren. Zelf heb ik ook het gevoel dat we hier voorlopig nog niet uit zijn. Maar ik heb tegelijk ook niet het gevoel dat de toekomst somber is. Want blijkbaar moet je het ééns in je leven meemaken, een structurele verbouwing van de economie. Eentje waarbij alles anders wordt dan het was, waarbij de lamp op een heel andere plaats wordt gezet. Waardoor je dingen anders gaat bekijken. Mark’s besef De foto rechts van Facebook-oprichter Mark Zuckerberg spreekt boekdelen. Hij heeft blijkbaar helemaal niet door hoe het werkt. In een recent artikel (klik hier) wordt ingegaan op een besef van Mark, en dat hij heeft toegegeven: dat hij het helemaal niet begrepen heeft. Dat hij het adverteren als iets onbelangrijks zag. En daar gaat het natuurlijk allemaal om, adverteren. Hij plaatste de advertenties letterlijk aan de rechterkant, en liet de rechterkant ook letterlijk over aan iemand die bij Google ooit de rechterkant (eh van de zoekresultaten) deed: Sheryl Sandberg. Maar inmiddels heeft hij het begrepen: advertenties moeten niet aan de rechterkant, die moeten er midden tussenin. Domme, domme Mark. #socialwashing door Shell Internetgoeroe Stephan Fellinger twitterde onlangs de term ‘#socialwashing’, vrij vertaald naar de term ‘greenwashing’ waar met name de machtige oliemaatschappijen zich schuldig aan hebben gemaakt: miljardenfondsen inzetten om media te overtuigen dat ze milieuvriendelijk bezig waren. En het grappige is: toen ik Stephan’s tweet las moest ik meteen denken aan de advertenties van Shell op Facebook. Of ben ik de enige die ze heeft gezien? Ze staan best wel bovenaan in je timeline, en wat opvalt is dat je ze alleen mag ‘Liken’. Er staat geen ‘Reageren’ vak onder. En dat zegt eigenlijk alles. Want je wilt ‘Liken’ of ‘Reageren’. Toch? Ik vraag me af hoeveel Shell-marketeers er over nagedacht hebben, over die Facebook-advertenties. Advertenties over vrouwen die in Canada teerzanden omhoog pompen, maar wiens gezicht je nooit krijgt te zien. Terwijl de keuze om een vrouw te portretteren (eh zonder portret) toch door minimaal 4 a 5 ‘Diversity managers’ genomen moet zijn. Die vervolgens op zoek moesten naar vrouwen die teerzand omhoog pompten. Die er vermoedelijk niet waren, en waarvoor ze modellen in hadden moeten huren. Wiens gezicht niet getoond mocht worden van de ‘Privacy managers’. 4 a 5. Zit ik in de buurt van de waarheid @shell? Of willen jullie wel reageren maar durven jullie het niet? KLM reageerde binnen een uur. Een kar zonder paard Waar ik best een kratje bier op wil zetten (wij Brabanders doen dat) is op de kans dat Mark Zuckerberg uiteindelijk toch gelijk krijgt. Dat in 2020 blijkt dat de adverteerders de waarheid helemaal niet in pacht hadden. Dat de mensen die achter @shell zitten, die dan ongetwijfeld een hele dure cursus hebben gehad hoe ze menselijk over moeten komen, gewoon hun mening over Shell geven. Dat Shell best wel vieze dingen doet, maar
