“Tja Edwin in de business-to-businessmarkt is nou eenmaal niet zoveel interessants te melden.” Ik kan er soms boos om worden, het gejammer dat B2B zo ‘saai’ is en dat er ‘zo weinig content’ is. “Dan maak je maar content” zou mijn vader zeggen. Want in al die jaren dat ik in de B2B werkzaam ben, probeer ik er al iets van te maken. Al die jaren probeer ik de kennis te verzamelen die ontbreekt, met behulp van zelf ontwikkelde marketinginstrumenten. Onze marketing-snoepfabriek, zoals ik het inmiddels zie, is jarenlang gesloten geweest. Maar ik zet hem hieronder open, en jij krijgt de ‘golden ticket’. In een serie van 4 artikelen laat ik zien dat het best mogelijk is om voor interessante content voor B2B-bedrijven te zorgen. En dit is deel 4: Groepsintelligentie.
“Tja Edwin in de business-to-businessmarkt is nou eenmaal niet zoveel interessants te melden”. Ik kan er soms boos om worden, het gejammer dat B2B zo ‘saai’ is en dat er ‘zo weinig content’ is. “Dan maak je maar content” zou mijn vader zeggen. Want in al die jaren dat ik in de B2B werkzaam ben, probeer ik er al iets van te maken. Al die jaren probeer ik de kennis te verzamelen die ontbreekt, met behulp van zelf ontwikkelde marketinginstrumenten. Onze marketing-snoepfabriek, zoals ik het inmiddels zie, is jarenlang gesloten geweest. Maar ik zet hem hieronder open, en jij krijgt de ‘golden ticket’. In een serie van 4 artikelen laat ik zien dat het best mogelijk is om voor interessante content voor B2B-bedrijven te zorgen. En dit is deel 4: Crowdsourcing. Raden voor een fles drank
Een heftige gebeurtenis: op 27 mei 1968 verdwijnt de kernonderzeeër U.S.S. Scorpion in het niets, ze zinkt samen met haar 99 bemanningsleden in de Atlantische oceaan, volgens sommigen als gevolg van een Russische aanval. Op basis van enkele berekeningen sinds het laatste contact was men in staat om de straal waarbinnen de onderzeeër gevonden zou moeten worden te beperken tot 35 kilometer, een groot gebied.
Officier John Craven wordt gevraagd om nader onderzoek te doen naar de mogelijke locatie van de Scorpion, maar hij besluit om de zoektocht anders te doen dan gebruikelijk. Hij belegt bewust geen vergadering met de meest deskundige experts, maar kiest voor een zogenaamde ‘Bayesian Search’. Zijn meerderen waren aanvankelijk niet gecharmeerd van zijn aanpak: hij liet de deskundigen onafhankelijk van elkaar wedden waar het schip vermoedelijk lag, en degene die het dichtst in de buurt zat won een fles Chivas Regal. John berekende het gemiddelde van alle schattingen, en wist de straal van de vindplaats uiteindelijk terug te brengen tot 200 meter. Wat opvalt is dat geen van de individuele antwoorden binnen de straal van 200 meter viel. De Challenger ontploft
Dit was geen verrassing voor Professor Hanson van de Amerikaanse George Mason University. Hij bestudeert en beschrijft al jaren het fenomeen van de ‘wisdom of crowds’, door ons vertaald als ‘groepsintelligentie’. Het idee hierachter is dat de groep uiteindelijk intelligenter is dan het meest intelligente groepslid. Er zijn vele hele interessante voorbeelden van, zo bleek de ‘schuldige’ van de ontploffing van ruimteveer Challenger in 1986 al binnen een half uur door de aandelenbeurs te worden aangewezen (leverancier Morton Thiokol), terwijl een commissie er een half jaar over moest doen om tot dezelfde conclusie te komen.
En in 2004 hebben we bij MCB ook besloten een experiment op dit gebied te doen: de bezoekers van onze Open dag mochten raden wat het gewicht van een stalen rol staal (13.900 kilo schoon aan de magneet) was. Ook hier hetzelfde fenomeen: de winnaar (Marly van 10, vermoedelijk geholpen) zat slechts 10 kilo onder het werkelijke gewicht, maar het gemiddelde van alle 364 schattingen zat er maar 8 kilo onder! In de jaren daarna hebben we het aantal experimenten uitgebreid, en een speciale site gebouwd (met een beetje hulp van professor Hanson), teneinde zelf te kunnen experimenteren met het fenomeen. Later zijn we nog begonnen met het combineren van de intelligentie van MCB’ers op het gebied van de ontwikkeling van de metaalprijzen, en ook hier zien we weer dat het werkt: de voorspellingen van de groep zijn goed, en beter zelfs dan die van deskundigen van metaaladviesbureaus.
Iedereen die wel eens in een vergadering heeft gezeten zal wel eens gemerkt hebben dat dit niet de meest efficiënte manier is om de intelligentie van een groep af te tappen. Mijn advies: koop een fles Chivas Regal en laat je collega’s (onafhankelijk van elkaar) wedden in plaats van lullen. Alhoewel dat met deze fles achter de kiezen natuurlijk wel moeilijk is. Vanwege de aantrekkelijkheid van het idee achter groepsintelligentie mag ik het instrument ook aan andere bedrijven aan gaan bieden. De fabriek staat open, ik ben benieuwd wie er met zijn ‘golden ticket’ aan de poort zal staan.
Ze hadden er moeite mee, maar boden toch hun excuses aan: de mensen van website Reddit.com. Ze hadden in hun zoektocht naar de Boston Bombers de verkeerde aangewezen. Maar ook de goede: met een snelheid en een doortastendheid waar de politie nog een puntje aan kon zuigen, hadden ze de daders gevonden. Al minuten na de aanslagen werden er filmpjes en foto’s gedeeld, die door nerds met veel vrije tijd werden uitgeplozen. Foto’s van mensen die foto’s maakten van de daders, noem maar op. De snelheid waarmee de ‘intelligentie van de groep’ werkte was onvoorstelbaar.
Klik hier om verder te lezen op bouwkennisblog. En als je denkt dat ik je kan helpen bij je marketing kun je me mailen op edwin@vlems.nl
Een heftige gebeurtenis: op 27 mei 1968 verdwijnt de kernonderzeeër U.S.S. Scorpion in het niets, ze zinkt samen met haar 99 bemanningsleden in de Atlantische oceaan, volgens sommigen als gevolg van een Russische aanval. Op basis van enkele berekeningen sinds het laatste contact was men in staat om de straal waarbinnen de onderzeeër gevonden zou moeten worden te beperken tot 35 kilometer, een groot gebied.
Officier John Craven wordt gevraagd om nader onderzoek te doen naar de mogelijke locatie van de Scorpion, maar hij besluit om de zoektocht anders te doen dan gebruikelijk. Hij belegt bewust geen vergadering met de meest deskundige experts, maar kiest voor een zogenaamde ‘Bayesian Search’. Zijn meerderen waren aanvankelijk niet gecharmeerd van zijn aanpak: hij liet de deskundigen onafhankelijk van elkaar wedden waar het schip vermoedelijk lag, en degene die het dichtst in de buurt zat won een fles Chivas Regal. John berekende het gemiddelde van alle schattingen, en wist de straal van de vindplaats uiteindelijk terug te brengen tot 200 meter. Wat opvalt is dat geen van de individuele antwoorden binnen de straal van 200 meter viel.
Dit was geen verrassing voor Professor Hanson van de Amerikaanse George Mason University. Hij bestudeert en beschrijft al jaren het fenomeen van de ‘wisdom of crowds’, door ons vertaald als ‘groepsintelligentie’. Het idee hierachter is dat de groep uiteindelijk intelligenter is dan het meest intelligente groepslid. Er zijn vele hele interessante voorbeelden van, zo bleek de ‘schuldige’ van de ontploffing van ruimteveer Challenger in 1986 al binnen een half uur door de aandelenbeurs te worden aangewezen (leverancier Morton Thiokol), terwijl een commissie er een half jaar over moest doen om tot dezelfde conclusie te komen.
En in 2004 hebben we bij MCB ook besloten een experiment op dit gebied te doen: de bezoekers van onze Open dag mochten raden wat het gewicht van een stalen rol staal (13.900 kilo schoon aan de magneet) was. Ook hier hetzelfde fenomeen: de winnaar (Marly van 10, vermoedelijk geholpen) zat slechts 10 kilo onder het werkelijke gewicht, maar het gemiddelde van alle 364 schattingen zat er maar 8 kilo onder!
In de jaren daarna hebben we het aantal experimenten uitgebreid, en de site www.groepsintelligentie.nl gebouwd (met een beetje hulp van professor Hanson), teneinde zelf te kunnen experimenteren met het fenomeen. Inmiddels zijn we bezig met het combineren van de intelligentie van MCB’ers op het gebied van de ontwikkeling van de metaalprijzen, en ook hier zien we weer dat het werkt: de voorspellingen van de groep zijn goed, en beter zelfs dan die van deskundigen van metaaladviesbureaus.
Iedereen die wel eens in een vergadering heeft gezeten zal wel eens gemerkt hebben dat dit niet de meest efficiënte manier is om de intelligentie van een groep af te tappen. Mijn advies: koop een fles Chivas Regal en laat je collega’s (onafhankelijk van elkaar) wedden in plaats van lullen. Alhoewel dat met deze fles achter de kiezen natuurlijk wel moeilijk is.
Elk nieuw schooljaar begint Rebecca Henderson, professor op MIT in de VS, met een simpele vraag aan haar leerlingen: sta op en gooi een muntje. Degenen die ‘munt’ gooien moeten gaan zitten, waarna een nieuwe ronde begint, zolang tot er nog één leerling staat. Rebecca loopt vervolgens vol enthousiasme naar de ‘winnaar’ toe en roept “Geweldig! Zeven keer kop achter elkaar! Mag ik je interviewen voor het blad Fortune? Wat is je geheim? Mag ik een boek over je schrijven?”. Wat professor Henderson natuurlijk duidelijk wil maken, is dat veel toevalligheden in de maatschappij worden opgewaardeerd tot vaardigheden en prestaties. En dat het bestuderen van het succes van helden en goedlopende bedrijven weinig zin heeft: de kans dat je hun succes na kunt doen is klein.
Als marketeer word je vaak gevraagd om uitspraken te doen over de toekomst: hoe ziet de markt er over 5 jaar uit? En alhoewel veel mensen hun geld verdienen met het voorspellen van de toekomst, is er inmiddels veel bewijs dat aantoont dat dat niet kan. Zoals beursgorilla Jacko, een gorilla in de dierentuin van Berlijn die ‘mandjes’ aandelen adviseert op basis van de volgorde waarin hij genummerde bananen opeet: hij verslaat telkens de voorspelkracht van de beursvoorspellers die hiervoor jarenlang geleerd hebben.
Eigenlijk is het idee ook raar dat je de toekomst zou kunnen voorspellen, als je nagaat op hoeveel verschillende manieren die zich kan ontwikkelen. Als voorbeeld: een eenvoudig spelletje boter, kaas en eieren kan op 31.896 manieren gespeeld worden. Een spelletje schaak, 8×8 vakjes op een bord, kan op 10 tot de macht 123 (een één met 123 nullen erachter!) manieren gespeeld worden, méér dan er atomen in het heelal zijn! Onze prehistorische hersenen kunnen een dergelijk aantal niet eens begrijpen, maar we denken wel de ontwikkelingen in de wereld te kunnen voorspellen?
De reden dat we dat denken is simpel: zoals zo vaak houden wij mensen onszelf ook hier voor de gek. De vakterm in dit geval is ‘hindsight bias’: achteraf is alles logisch. Nassim Taleb gebruikt voor onvoorspelde gebeurtenissen die achteraf heel voorspelbaar “zijn” de term ‘Black Swans’ in een erg interessant boek met dezelfde titel uit 2007. ‘Black Swans’ zijn belangrijke onverwachte gebeurtenissen (denk aan 9/11, de Arabische Lente) die achteraf gerationaliseerd worden: “wat nu gebeurd is, kon je aan zien komen”. Niet dus.
Maar wat moet je dan doen in een onvoorspelbare toekomst waarin verandering de enige constante is? In elk geval kort op de bal spelen, zonder op paniekvoetbal over te gaan: hou de dagelijkse marktontwikkelingen in de gaten, maar zet ze ook in perspectief. Bij MCB zijn we middels een project ‘groepsintelligentie’ bezig om de huidige kennis van medewerkers middels ‘crowd sourcing’ zo efficiënt mogelijk te verzamelen, zodat actuele kennis paraat is.
Philip Kotler adviseert in zijn boek ‘Chaotics’ om ‘te waken voor het automatisme om te verstarren, maar op het gevoel van jou en dat van je (beste) medewerkers te varen, los van wat de concurrent doet. En ook in chaotische tijden te investeren in plaats van alleen te reduceren. Maar als de toekomst niet te voorspellen blijkt te zijn, dan heeft Alan Kay uiteindelijk natuurlijk het meeste gelijk: “The best way to predict the future is to invent it”. Succes met uitvinden.