Ik heb er geen verklaring voor. Echt niet.
Voor de marketeers die het nog niet gezien hebben: er is een aardverschuiving in ons vakgebied bezig. De snelheid waarmee het bel-me-nietregister volloopt toont het aan: mensen willen niet meer lastig gevallen worden met onze commerciële boodschappen (klik hier). En als het reclameblok begint? Dan duikt iedereen het internet op (jij toch ook?). Maar er is goed nieuws: marketing wordt veel leuker, ik heb het hier al eens proberen te verwoorden. Maar nog krachtiger verwoordt Craig Davis het: “We need to stop INTERRUPTING WHAT people are interested in and BE what people are interested in”. Inbound marketing heet dat: zorg dat je interessante content online hebt staan en je wordt gevonden.
Irriteren? Heerlijk…
Wat me echter opvalt als je artikelen leest over deze ‘inbound marketing’, dat we het blijkbaar toch niet af kunnen leren om “leads op te jagen”. De mensen die het vroeger heerlijk vonden om 100 mensen te bellen en daaruit één klant te vinden (en 99 te irriteren) hebben nu ontdekt dat je gelukkig nog steeds op leads kunt jagen. Je moet ze alleen eerst in een hoek van het reservaat drijven met iets dat ze een ‘whitepaper’ noemen, een rapportje over een bepaald onderwerp. En om dat whitepaper te kunnen downloaden moet ‘de lead’ natuurlijk een paar gegevens over zichzelf invullen. Soms heel veel gegevens. En wat de ‘inbound marketing’-experts dan adviseren? Binnen 5 minuten na het downloaden van het whitepaper moet de ‘lead’ al gebeld zijn…
Hubspot vraagt geen schoenmaat
Marketeers en verkopers lijken er soms van uit te gaan dat ‘leads’ (het blijken overigens gewoon mensen, klik hier) geen uitgaande telefoontjes kunnen plegen. Of dat ze helemaal niet weten wat ze willen. Want waarom kunnen we niet gewoon wachten tot de klanten die wij verdienen (en die ons verdienen) contact met ons opnemen? Waarom moeten we ze hijgend opjagen vlak nadat ze een pdf gedownload hebben? Het werkt steeds meer averechts. Sterker nog: de band met de klant is veel sterker als hij of zij jou gevonden heeft.
Het grappige is dat het meestgenoemde boegbeeld van Inbound Marketing, Hubspot, zelf de grootste hijger is. Zo hoorde ik van iemand die een whitepaper van Hubspot had gedownload, dat hij binnen no time werd gebeld door een telemarketingbureau (namens Hubspot) om te kijken of er nog geld aan deze persoon te verdienen valt. En in deze discussie op LinkedIn werd geklaagd over de grote hoeveelheid gegevens die je moet invullen als je iets van Hubspot wilt downloaden: “The only thing they didn’t ask me was my shoe size”. Op de blogs van Hubspot (klik bijvoorbeeld hier) omschrijven ze ‘landing pages’ als een soort ‘vliegenvangers’ waar je mensen niet interessante content biedt in de hoop dat ze contact met je opzoeken, maar een formulier waar ze hun privacy achter kunnen laten. En die ze vervolgens kunnen opjagen.
Ik las laatst ergens een oneliner die ik erg interessant vond, en besloot hem te verbouwen door het woordje ‘Friends’ te vervangen door ‘Leads’: “Leads are like sand in your hand: when you squeeze, they will slip through”. Ik plaatste hem op Twitter en daar gaat hij nu nog rond. Maar ik begrijp het nog steeds niet: wanneer houden wij marketeers nou eens op met knijpen? Wat is daar zo leuk aan? Kan iemand het mij uitleggen?
Dit is de basis van hoofdstuk 4 van het boek ‘REAL Inbound Marketing’ (klik hier, Nederlandstalig). En als je denkt dat ik je kan helpen bij je marketing kun je me mailen op edwin@vlems.nl
Helemaal mee eens. Dat je af en toe een nieuwsbrief krijgt nadat je ergens je gegevens in hebt gevuld vind ik niet erg. Vaak zitten hier juist ook interessante tips en informatie bij. Maar als een pagina een te hoog “koop mij-nu” karakter heeft, je gaat ze op een gegeven moment herkennen, dan surf ik snel verder.
Misschien dat het nu nog werkt voor bepaalde doelgroepen, maar ik denk dat iedereen die wel eens een paar whitepapers heeft aangevraagd en daarna ‘gestalkt’ werd nu eerst 3x nadenkt voor hij er opnieuw een aanvraagt.
Haha inderdaad. Ken je dit filmpje trouwens? In 2 minuten wordt treffend uitgebeeld hoe marketeers de plank mis kunnen slaan:
http://www.youtube.com/watch?v=D3qltEtl7H8&feature=youtu.be
Leuk (en grappig) filmpje!
En ik zag dat ie zelfs al sinds 2007 online staat, kun je nagaan hoe lang dit eigenlijk al speelt, en het is nu nog steeds actueel 🙂
Helemaal mee eens en heerlijk om dit uit de mond van een marketing man te horen! (Je gaat me nu toch niet spammen he, omdat ik verplicht ben mijn mailadres door te geven om deze reactie te kunnen plaatsen?)
Ik heb je mailadres naar alle andere marketingmannen gestuurd 🙂
Opvallend is dat de consument in de clip het woord “authentiek” gebruikt. Zo trek je de juiste klandizie naar je toe. Doet mij denken aan een TedTalk ooit gezien over liegen: http://www.ted.com/talks/pamela_meyer_how_to_spot_a_liar.html. De spreker zegt “Lying is a cooperative act”. Zoals in de clip, marketeers spelen hun oude vertrouwde spelletjes nog steeds, maar de tegenpartij, speelt die nog steeds?
Wie bedoel je met de tegenpartij, Agnes? De consument?
Juist!