Geplaatst in Inbound marketing, Transparantie

Mijn blog op Marketingfacts over experts en kennisingrediënten

Zentralbild 27.5.1959 Dr. Wernher von Braun mit einem Modell der Jupiter-Rakete, die von der amerikanischen Armee entwickelt wurde. (USA) (2.8.1958)
“Weet je wat het probleem is, Edwin? Ik ben consultant en mensen huren mij in vanwege mijn kennis. Ik kan dat dus niet zomaar delen.” Ik hoor het regelmatig als ik een presentatie over inbound marketing geef en vertel dat alle medewerkers hun kennis online moeten delen, als magneet voor klanten. Dat de concurrent inderdaad meekijkt, maar de klant van de concurrent ook (nee niet zelf bedacht). “Maar als ik al mijn kennis deel, wat blijft er dan nog van mij over?” Het is tekenend voor de bescheidenheid die ik telkens bespeur als ik mijn transparantie-betoog hou. Mensen willen vaak best kennis delen, maar ‘wie ben ik?’. Op de terugweg van zo’n presentatie bedacht ik me laatst dat het allemaal best wel veel op koken lijkt. En topkoks.
Klik hier om bij Marketingfacts verder te lezen

Geplaatst in Authenticiteit, Bloggen, Transparantie, Workshop

Communicatie anno nu: Een kijkje achter de schermen?

workshop bloggen Waternet“Ik wil ook graag een kijkje achter de schermen geven Edwin, net als de rest van de groep.” Het viel me op tijdens mijn workshop bij Waternet, dit waterleidingbedrijf heeft veel interessante verhalen van heel veel interessante collega’s die nog niet gedeeld worden. Ik hoor het vaker bij een workshop, de ‘interessante collega uit de praktijk’ als onderwerp van een blog, en dat werkt vaak goed. Blogs over mensen worden sowieso veel beter gelezen dan blogs over bedrijven. En dat kijkje achter de schermen zorgt voor een stuk vertrouwen: “’Mensen kunnen nu precies zien hoe wij zorgen voor schoon drinkwater. Zij zien welke stappen wij nemen en kunnen erop vertrouwen dat dat goed gebeurt.” Ik vertel het overal en aan iedereen: er zit enorm veel communicatiepotentie in je medewerkers, maar dan moet die potentie er wel uitgehaald worden. En dat is heus niet zo moeilijk. Lees verder “Communicatie anno nu: Een kijkje achter de schermen?”

Geplaatst in Content Marketing, Inbound marketing, Transparantie

Content Marketing en mystiek: moet je al je kennis weggeven?

fred das“Ik begrijp wat je wilt zeggen met dat content marketing en kennis delen, Edwin, maar als je alles deelt blijft er ook geen mystiek meer over. Van mij mag Coca Cola haar recept in de kluis houden, ik hoef het niet te weten.” Ik heb een interview met Fred Das omdat ik de kennis over zijn producten online wil krijgen, ik zou de marketingmensen van zijn bedrijf gaan overtuigen dat dat als magneet kan werken. Maar uiteindelijk praten we in het hele gesprek amper over producten, Fred heeft namelijk een bijzonder interessante visie op het bedrijfsleven. En op kennis delen.

De Beste Baas

“Merk jij ook niet dat bedrijven geen risico meer willen nemen? Dat ze steeds meer verantwoordelijkheid afschuiven? Nou wij vangen die verantwoordelijkheid op.” Fred’s bedrijf Dhatec werkt voor grote oliemaatschappijen, en helpt ze met de logistieke ellende rond oliepijpleidingen. “We zeggen tegen de klant ‘maak ons maar verantwoordelijk voor het oplossen van je probleem’. En wat mooi is om te zien is dat deze kwetsbare houding werk aantrekt, omdat je ergens voor staat. En dat is tegenwoordig uniek blijkbaar.” Fred’s houding richting zijn klanten zie je ook terug richting zijn medewerkers: ze gaan voor hem door het vuur omdat hij voor hen door het vuur gaat. Enkele jaren terug werd hij dan ook gekozen tot ‘Beste baas van Nederland’.
Hij benadert de markt vanuit een soort missie, en wat opvalt is dat hem dat geen windeieren legt: “Enkele jaren terug was er een ongeluk met schuivende oliepijpleidingen, 6 kinderen dood. Dat wilde ik niet meer en dus ging ik naar de tekentafel. Het waren toevallig buizen van een klant van mij, maar daar ging het mij niet om. Dit mocht niet meer gebeuren.” En terwijl grote bedrijven steeds meer hun best doen om verantwoordelijkheid af te schuiven en te investeren in juristen, kiest Fred juist voor het nemen van verantwoordelijkheid: “We steken veel tijd in het onderzoeken van ongelukken, en niemand betaalt dat. In het begin vonden de banken ons ook maar vreemd, ze wilden ons niet mee financieren. Nu willen ze dat wel, maar nu heb ik ze niet meer nodig.” Want het gaat Fred goed af: zijn omzet gaat dit jaar vermoedelijk verdrievoudigen ten opzichte van 2013, naar zo’n 20 miljoen euro. Weer een voorbeeld dat maatschappelijke verantwoordelijkheid en geld verdienen heel goed in elkaars verlengde kunnen liggen. En wat ook opvalt: wat transparantie betreft lijkt Fred nog wat conservatief. Lijkt, want als je het goed bekijkt blijkt het ook hier om een bijzonder stukje maatschappelijke verantwoordelijkheid te gaan.

De truc van de goochelaar

“Ik vind het eigenlijk prachtig om te zien wat er in de recessie gebeurd is, er zijn hele mooie initiatieven ontstaan die anders nooit een kans hadden gehad. Door de transparantie die internet geeft komen mensen en ideeën bij elkaar, en daar komen leuke dingen uit. Wij hebben zelf ook geen enkele moeite met het delen van kennis, tot op zekere hoogte dan.” Fred deelt blijkbaar al vanaf dag één kennis, maar maakt wel een kanttekening. Roep ik zelf altijd dat je best al je recepten mag delen onder het motto (van Hubspot): ‘A list of ingredients doesn’t make chef’, Fred is het daar niet mee eens: “Vergis je niet Edwin, wij delen heel veel. Het instituut TÜV heeft zelfs een certificaat gemaakt waarin staat hoe wij ons werk doen, en dat is gewoon openbaar.” En toch vindt Fred dat je niet alles moet delen. En om een bijzondere reden: hij vindt dat je je geheim gewoon nooit moet vertellen. Niet uit angst dat anderen ermee vandoor gaan, maar omdat alle mystiek dan verloren gaat: “Je wilt van een goochelaar wel weten hoe zijn truc in elkaar zit, maar je beseft dan ook meteen dat de lol ervan af is.” Zo had ik het nog niet bekeken, ik roep altijd dat alles online moet omdat een concurrent je toch niet eenvoudig kan kopiëren aan de hand van een documentje, als ze dat al moeten willen.
“Het grappige is Edwin, wat wij zo maatschappelijk doen is eigenlijk gewoon de wet. Bedrijven zijn verantwoordelijk voor de ellende die hun producten opleveren, ze gaan daar alleen niet ver genoeg in. De specificaties die we van klanten krijgen over de producten maken wij zelf ongevraagd nog wat strenger. En uiteindelijk hebben ze daar baat bij, ook financieel.” Ik zou eigenlijk met Fred praten over zijn producten, maar uiteindelijk hebben we het er amper over gehad. Uiteindelijk gaat het ook niet om je producten, maar om wat je als bedrijf aan de wereld verandert. Hoe je de wereld verbetert. En Fred Das laat zien dat je daarmee toevallig ook veel geld kunt verdienen. En dus is het interview zeker niet voor niks geweest, in elk geval niet voor mij.

Geplaatst in Integriteit, Social Media, Transparantie

Mijn blog op Marketingfacts: eerlijk op social media

“Ik zal het heel eerlijk nu al zeggen, want anders loop ik vast bij het vragenuurtje”. Martijn van der Zee van KLM was heel open over zijn organisatie bij zijn presentatie op de bijeenkomst ‘B2B goes social’, en had blijkbaar geleerd van het verleden. Hij stelde bewust meteen het beeld bij dat veel mensen tegenwoordig van KLM hebben, van een organisatie waar iedereen hele online gesprekken heeft met alle passagiers in alle vliegtuigen. Of ja met de hele wereld eigenlijk. Nee, er wordt ook nog steeds ‘klassieke’ marketing bedreven, ook in de B2B-hoek van het bedrijf. Zo krijgt Martijn zelf als ‘frequent flyer’ maandelijks glossy KLM-tijdschriften omdat hij in bepaalde doelgroepen valt “Zoals een tijdschrift over jachten, terwijl ik helemaal niks met jachten heb. Maar volgens mijn profiel zou ik dat blijkbaar wel moeten hebben”.  Martijn was dus niet zijn doelgroep (wie wel?) en liet op inspirerende wijze zien hoe je klanten niet als doelgroep moet benaderen, maar als mens. Of moet je, zoals studente Marly had bedacht naast mij in het vliegtuig naar Dublin, tegenwoordig niet van ‘volggroepen’ spreken in plaats van doelgroepen?
Martijn was overigens niet de enige die ‘brutally honest’ was, het viel me ook op bij de andere sprekers van “B2B goes social”. Sterker nog: op deze Nyenrode-bijeenkomst besefte ik pas echt dat je net als Martijn geen keus hebt: uiteindelijk loop je vast als je niet vanaf het begin tot het eind open kaart speelt. Straks laat ik zelfs zien hoe je hiermee miljonair kunt worden. Serieus!

Klik hier om verder te lezen op Marketingfacts. 

klm-logo-oud

Geplaatst in Database marketing, Privacy, The Intention Economy, Transparantie

Privacy en big data: gelukkig met light-producten

Opvallend bericht in Adformatie: Microsoft heeft een patent aangevraagd op technologie waarmee de Kinect sensor van de Xbox 360 “de stemming van gebruikers kan aflezen” en “op de stemming geselecteerde advertenties kan versturen”, want “het plaatsen van cookies voor het in kaart brengen van gedrag is sinds kort sterk aan banden gelegd”. De Kinect sensor is volgens de patentaanvraag in staat om op basis van gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal de stemming van gebruikers vast te stellen, “zo zouden mensen die gelukkig zijn minder advertenties over manieren om gewicht te verliezen kunnen krijgen”. Dus mensen die ongelukkig zijn worden gebombardeerd met advertenties voor lightproducten? Tot ze gelukkig zijn? Of tot er genoeg verkocht is?

De privacy van een ridder
Ik ga hier niet de moralist uithangen (is dat Nederlands?),  ik moet namelijk bekennen dat ik altijd jeuk krijg van privacy-ridders die vinden dat je de beelden van een crimineel niet openbaar mag maken “vanwege zijn privacy”, of die het gevoel hebben dat elk bedrijf en elke regering erop uit is om hen te filmen en hun gedrag te registreren. Ik vind het een vorm van zelfoverschatting, ik hoorde laatst heel treffend dit spreekwoord: “Als je 20 bent maak je je druk om wat anderen van je denken, als je 40 bent interesseert het je niet meer wat anderen van je denken, en als je 60 bent besef je dat anderen helemaal niet aan je denken”.
Er zijn maar weinig mensen interessant genoeg voor bedrijven en overheden om dag in dag uit te stalken, in tegenstelling tot wat veel mensen denken. Ik vond de reactie van Scott McNealy dan ook grappig toen hij nog directeur van softwarebedrijf Sun was, en een journalist vroeg hoe het zat met de privacy van een nieuw softwareproduct. Hij antwoordde “‘you have zero privacy anyway, get over it”. Dat is ook de standaard reactie van Google op beschuldigingen van het licht omgaan met de privacy: je hebt toch geen privacy, dus laat ons nu maar lekker onze gang gaan.

De zwangere data miner
Het besef dat bedrijven een beetje te ver zijn doorgeschoten met hun drang om klanten te ‘tracken’ drong tot me door toen ik las over een recent voorval (klik hier) bij Target, een Amerikaanse winkelketen met een overijverige afdeling ‘data mining’. Een boze man liep een Target-filiaal in Minneapolis binnen: “Mijn dochter kreeg deze mail met kortingsbonnen voor babykleren en wiegjes? Willen jullie haar zwanger hebben?”. De filiaalmanager zou het uitzoeken en een paar dagen later terugbellen, maar toen hij dat deed kreeg het telefoongesprek een heel andere wending: de dochter bleek inderdaad zwanger. De statistici bij Target hadden via een zogenaamde ‘pregnancy prediction score’ uit het koopgedrag van het meisje afgeleid dat ze vermoedelijk binnen enkele maanden ging bevallen… Ze hadden door dit soort incidenten echter wel geleerd om de zwangerschapsbonnen wel wat meer te ‘verhullen’, door er bijvoorbeeld reclame voor een grasmaaier naast te zetten: “And we found out that as long as a pregnant woman thinks she hasn’t been spied on, she’ll use the coupons. She just assumes that everyone else on her block got the same mailer for diapers and cribs. As long as we don’t spook her, it works.”.
Zo werkt dat dus: stalk de klant, maar zodra deze achterom kijkt moet je snel achter de lantaarnpaal duiken. Ziek. Ik begrijp het gehuil ook niet over de nieuwe cookiewet: je moet voor de grap eens naar selectout.org gaan, en kijken hoeveel bedrijven je op dit moment over het hele internet aan het ‘stalken’ zijn. En klik daar dan ook meteen eens op de knop ‘opt-out’, de website zal 200 van dit soort ‘stalkers’ namens jou vragen hiermee op te houden. Als je kijkt hoe de lijst met stalkers langzaam kleiner wordt (als je goed luistert hoor je hun doodsschreeuw) begin je het gevoel te krijgen dat je in The Matrix zit: “A computer generated dream world built to keep us under control in order to turn a human being into a battery”. Je krijgt echt het gevoel dat het bedrijfsleven je zo ziet: als een batterij. En wij marketeers bedenken zoiets, en huilen als wetgeving het verbiedt.

Geen Big data maar Vendor Relationship Management
Nu kun je lang en breed praten over de ethiek hierachter, de vraag is of dit gedrag sowieso nog wel nodig is in de toekomst. In zijn boek ‘The Intention Economy’ laat Doc Searls zien hoe de wereld eruit ziet “when customers take charge”. In The Intention Economy, zo schrijft hij “the buyer notifies the market of his intent to buy, and sellers compete for the buyer’s purchase”. Marketing wordt dan heel anders, je hoeft klanten niet op te sporen en te vangen: “free customers are more valuable than captive ones”. Bedrijven hoeven dan ook geen ‘Big Data’ meer te verzamelen over grote hoeveelheden klanten, de klant beheert zelf zijn ‘Small Data’. Niet in CRM maar VRM: Vendor Relationship Management. Juist door de klant zijn gang te laten gaan verdienen we dus straks méér geld: “The market will have many more dances when customers can take the lead”. Prachtig toekomstbeeld toch? Wie wil er met mij dansen?

Deze post vormt de basis van het vierde hoofdstuk van het boek ‘REAL Inbound Marketing’ (klik hier, Nederlandstalig). En als je denkt dat ik je kan helpen bij je marketing kun je me mailen op edwin@vlems.nl