…lekker, makkelijk te maken én lactosevrij.” Is dat herkenbaar? Dat de foto’s bij recepten nooit lijken op jouw brouwsel? En dat dat ‘makkelijk te maken’ ook wel tegenvalt? Ik bladerde wat door de ‘Hallo Jumbo’, en als marketeer weet ik natuurlijk dat die gerechten op de foto vaak niet eens eetbaar zijn omdat ze door de fotograaf ‘visueel zijn verbeterd’. Dat die perfecte kindjes aan de picknicktafel op de foto in het echt verwende, gefrustreerde rotjochies zijn wiens ouders per se wilden dat ze fotomodel werden. Maar veel van de mensen die daar doorheen bladeren weten dat niet; hun eigen imperfectie doet pijn als ze daar naar kijken. Een indrukwekkend TED-filmpje van Brene Brown over schaamte laat dit mooi zien. Ze beschrijft daarin een parfum-commercial die de ‘perfecte vrouw’ laat zien: “I don’t know how much perfume that commercial sold, but I guarantee you, it moved a lot of antidepressants and anti-anxiety meds.” We hebben als marketeers het mooiste beroep van de wereld, waarom doen we anderen dit dan aan? Het merk Dove stipte dit ook aan in haar recente campagnes, maar ook zij kunnen nog dat stapje extra zetten. Lees verder “"Dipje? Niet met deze dipsauzen…”
Categorie: Maatschappelijk verantwoord ondernemen
Mijn blog op Marketingfacts over Seats2Meet en gratis lunch
“Wat kost dat dan als je daar een dagje zit? Niets. Hoezo? Betaal je voor de wifi dan? Nee, wifi is gratis. Dan word je getild met de koffie zeker? Nee is ook voor niks. Zelfs een uitgebreide lunch zit erbij. Wat? Hoe verdienen ze dan hun geld? Voor niets gaat alleen de zon op toch?” Dit soort gesprekken heb ik al meerdere keren gevoerd sinds ik als ‘ondernemer’ (eh parttime) besloot om eens een dagje Seats2Meet te doen; het concept is blijkbaar erg wennen. Toen ik via Twitter aankondigde dat ik dit blog ging schrijven -straks vertel ik waarom- vroeg iemand al meteen om mij het idee achter Seats2Meet eens uit te leggen. Dus laat ik daar eens mee beginnen.
Klik hier om bij Marketingfacts verder te lezen
Mijn blog op Marketingfacts over het echte verhaal van de HEMA
“De Hema-directie moet niets meer van marketing hebben”, zo kopte de Adformatie onlangs. Nu heb ik zelf ook niks meer met de ‘klassieke’ marketing zoals die helaas nog steeds op scholen wordt lesgegeven, en tot voor ‘kort’ ook door mij. Dat woorden als ‘branding’ bij Hema inmiddels verboden zijn verklaard begrijp ik ook, in een wereld die steeds transparanter wordt is het steeds vreemder om je anders voor te doen dan je bent. Wat ik wel jammer vind is de manier waarop de ‘managers’ van Hema vervolgens wel aan marketing gaan doen: heel veel filialen openen in het buitenland, en de kosten afwentelen op iedereen behalve de klant (zoals leveranciers en franchisers). Logisch vindt directeur Ronald van Zetten in de documentaire ‘Het geheim van de Hema’: bedrijven groeien, schaalgrootte of de dood zeg maar. Bij mij kruipt dan meteen de behoefte om aan ‘rootsbranding’ te gaan doen: hoe zouden de oprichters hierover gedacht hebben, als ze nu nog zouden leven? Ik duik weer even de geschiedenis in, maar de uitkomst is wellicht niet helemaal wat je hoopt.
Klik hier om op Marketingfacts verder te lezen
![media_xl_1229263[1]](http://metaalmarketing.files.wordpress.com/2014/03/media_xl_12292631.jpg)
Mijn blog op Marketingfacts over het échte verhaal van Bertolli
Giulio had het vrij snel door, toen hij met bezems en blikjes olijfolie op de rug van een muilezel door Brazilië voer: van de bezems moest hij het niet hebben. Aanvankelijk gaf hij de blikjes olie nog gratis bij aankoop van een bezem, maar binnen een half jaar liet hij de bezems voor wat ze waren en ging volledig over op de verkoop van olijfolie. Op zich niet vreemd: zijn Toscaanse vader Francesco Bertolli was ook al een man met een neus voor zaken. Hij stuurde niet voor niks zijn kinderen de hele wereld rond om de naam Bertolli beroemd te maken. Bertolli, inderdaad: het A-merk waarvan veel mensen denken dat het compleet verzonnen is door de afdeling ‘Authenticiteit’ van een reclamebureau. Maar ik moet iedereen teleurstellen (of juist niet): de Bertolli’s hebben echt bestaan en hebben echt een verhaal te vertellen. Maar wel een onverwacht verhaal, marketingtechnisch dan. Dit is dan ook niet het zoveelste artikel dat de authenticiteit van het Unilever-merk Bertolli aanvalt. Nou ja eventjes dan.
Klik hier om op Marketingfacts verder te lezen
Mijn blog op Marketingfacts over zwakke knieën en Sotsji
“De mensen van Starbucks hielpen ons met onderdak, ze gaven ons water zelfs voordat we erom vroegen.” Toykan Topcu, een Turkse student, is dankbaar voor de hulp die de vestiging van Starbucks bij het Taksim-plein verleende tijdens de rellen in Istanbul begin 2013. Maar niet iedereen deelt die mening: De protesten waren niet alleen gericht tegen de Turkse regering, maar ook tegen de ‘corporations’ die het plein wilden exploiteren. En bij dit soort protesten zijn het meestal multinationals als McDonalds en ook Starbucks die de kop van jut zijn. “En juist om die reden moeten bedrijven als McDonalds en Starbucks als eerste laten zien dat ze er zijn voor de mensen”, zo meent Toykan, “maar er zijn mensen die Starbucks niet vertrouwen en die roepen dat ze helemaal niet helpen.” En dat terwijl Starbucks Turkije zo haar best doet, vrijwel direct na het begin van de protesten verscheen er een bericht op hun Facebook-pagina: “Vanaf de eerste rellen heeft Starbucks haar deuren opengehouden voor iedereen die hulp nodig had.” En blijkbaar deden de mensen van de lokale vestiging ook alles om te helpen, ze bleken een belangrijke bondgenoot van de protestbeweging.
Maar helaas pindakaas, de sceptici kregen gelijk: Starbucks sloot al na vier dagen haar vestiging (vesting was misschien een beter woord) bij het Taksim-plein. En dat niet alleen: ze timmerden de patio helemaal dicht, een patio die tot dat moment werd gebruikt als een soort openlucht-hospitaal voor de slachtoffers van het politiegeweld. De verontwaardiging was enorm, gezien ook de teksten die op de omheining werden geschreven. Het hoofdkantoor van Starbucks in de VS gaf geen commentaar, blijkbaar klapten ze toch dicht van alle ophef. Opvallend als je kijkt naar het gemak waarmee het bedrijf in eerdere discussies stelling neemt. En ja, dat zegt weer iets over ‘positioneren’.
Klik hier om verder te lezen op Marketingfacts
![RR5015-0001R[1]](http://metaalmarketing.files.wordpress.com/2014/01/rr5015-0001r1.png)
Mijn blog op Marketingfacts: verkoop en marketing rond de tafel
“Dag Erica, ik zag dat je op mijn LinkedIn-profiel bent geweest, wat kan ik voor je betekenen? Je kunt me eventueel ook even mobiel bellen op 06…”. Erica stuurde me deze LinkedIn-uitnodiging door, ze was hoofdstuk 1 van mijn boek aan het lezen en vond het erg treffend dat ze tijdens het lezen van een hoofdstuk over cold calling een hijgerig berichtje kreeg van een ‘koude acquisitie expert’ die mensen helpt die ‘moeite hebben met het bellen van nieuwe klanten’. Ze heeft zijn uitnodiging weggegooid en eerlijk gezegd zijn dit soort LinkedIn-uitnodigingen ook de enige die ik negeer, uitnodigingen waaruit snel duidelijk wordt dat iemand je als een leeg te kieperen zak geld ziet. Het zijn dit soort mensen die mijn beeld van verkopers elke dag weer negatiever maken, ik greep dan ook met beide handen een uitnodiging aan voor een rondetafelsessie met enkele topverkopers. Ik moest mijn beeld echter drastisch bijstellen, merkte ik: het gesprek verliep heel anders dan verwacht. Want ik besefte al vrij snel: dankzij internet staan marketeers en verkopers uiteindelijk voor dezelfde kansen en bedreigingen. We willen namelijk naar dezelfde mooie plek, en er is maar één manier om daar te komen.
Klik hier om bij Marketingfacts verder te lezen. En als je denkt dat ik je kan helpen bij je marketing kun je me mailen op edwin@vlems.nl
Mijn blog op Marketingfacts: eerlijk op social media
“Ik zal het heel eerlijk nu al zeggen, want anders loop ik vast bij het vragenuurtje”. Martijn van der Zee van KLM was heel open over zijn organisatie bij zijn presentatie op de bijeenkomst ‘B2B goes social’, en had blijkbaar geleerd van het verleden. Hij stelde bewust meteen het beeld bij dat veel mensen tegenwoordig van KLM hebben, van een organisatie waar iedereen hele online gesprekken heeft met alle passagiers in alle vliegtuigen. Of ja met de hele wereld eigenlijk. Nee, er wordt ook nog steeds ‘klassieke’ marketing bedreven, ook in de B2B-hoek van het bedrijf. Zo krijgt Martijn zelf als ‘frequent flyer’ maandelijks glossy KLM-tijdschriften omdat hij in bepaalde doelgroepen valt “Zoals een tijdschrift over jachten, terwijl ik helemaal niks met jachten heb. Maar volgens mijn profiel zou ik dat blijkbaar wel moeten hebben”. Martijn was dus niet zijn doelgroep (wie wel?) en liet op inspirerende wijze zien hoe je klanten niet als doelgroep moet benaderen, maar als mens. Of moet je, zoals studente Marly had bedacht naast mij in het vliegtuig naar Dublin, tegenwoordig niet van ‘volggroepen’ spreken in plaats van doelgroepen?
Martijn was overigens niet de enige die ‘brutally honest’ was, het viel me ook op bij de andere sprekers van “B2B goes social”. Sterker nog: op deze Nyenrode-bijeenkomst besefte ik pas echt dat je net als Martijn geen keus hebt: uiteindelijk loop je vast als je niet vanaf het begin tot het eind open kaart speelt. Straks laat ik zelfs zien hoe je hiermee miljonair kunt worden. Serieus!
Klik hier om verder te lezen op Marketingfacts.
Inbound marketing: ontzettend kwetsbaar
“Verhaal @evlems ook verre van innovatief. Niets nieuws”. Ik las de tweet ‘s-avonds, na een presentatie op een marketingcongres die volgens mij best wel goed ging, over Inbound Marketing (natuurlijk). Het viel me op dat ik er niet door ‘geraakt’ werd, en ik voelde me daardoor al heel volwassen. Maar het etmaal dat volgde viel het me op dat ik het ook niet uit mijn hoofd kreeg. Het liet me niet los. Ik begon zelfs de complimenten van andere aanwezigen te wantrouwen: “Dat meen je toch niet”. Puberale onzekerheid, dat was lang geleden. Wat is dat toch, die focus op kritiek? Ik zei het laatst nog tegen iemand die uit alle evaluaties die ene negatieve pikte en erover begon te malen: “Laat het van je afglijden”. Makkelijk gezegd.
Toch lijkt mijn verhaal over inbound marketing, ondanks de tweet, steeds meer gemeengoed te worden (gelukkig). En dan kan het inderdaad zijn dat het voor iemand ‘niets nieuws’ is. Volgende keer ga ik het beter doen. Ik baalde eigenlijk best wel en wilde het zo snel mogelijk vergeten. Tot… 
Brené stelt zich kwetsbaar op
… ik één van de meest bekeken filmpjes van TED.com zag (klik hier): een video van Brené Brown over ‘je kwetsbaar opstellen’. Brené is een echte wetenschapper, en besloot zich te verdiepen in de manier waarop mensen echt sterke banden met elkaar krijgen. Wat opviel waren de gevolgen toen ze het mysterie ontrafelde: het leverde haar een ‘nervous breakdown’ op. Het antwoord op haar onderzoeksvraag was namelijk voor haar een grote angst: mensen maken sterke banden door zich kwetsbaar op te stellen. Door bijvoorbeeld je gevoel voor iemand uit te spreken voordat de ander dat doet, met het risico dat je een ‘blauwtje’ loopt, of wordt uitgelachen. Eng toch? Ze verschuilde zich al heel haar leven achter haar rol van onderzoeker, ‘hacking into other people’s lives’. Ze merkt ook iets interessants op: “Valt het je niet op hoe eng je het vindt om je kwetsbaar op te stellen, maar tegelijk ook hoeveel respect je hebt voor mensen die het doen?”. Het is niet voor niks dat de levensles die ze in de video deelt al jarenlang in de top 5 staat, echt een aanrader.
Na het kijken van de video nam ik het besluit om niet te gaan zitten balen. Ik reageerde op de ‘niets nieuws’-tweet met ‘Met je eens haha’ en besloot de verzender te benaderen voor een persoonlijk ‘feedbackgesprek’. En ik besloot er ook een blogpost over te schrijven. Eh deze ja. Want eigenlijk ben ik wel blij, na bij elk congres met het hoogste rapportcijfer naar buiten te lopen, begon ik misschien wat te gemakzuchtig te worden (nee niet arrogant). En dan is het goed als iemand je met de voetjes op de grond trekt.
Kwetsbaarheid is kwetsbaar
Je ziet ze ook steeds vaker in commercials: echte mensen die zich kwetsbaar opstellen. Zoals die moeder in de commercial van Dela die haar zoon achter de kassa toespreekt. Geen actrice, gewoon echt. Net als de echte mensen in de veelgeprezen video van Triodos Bank, of de medewerkers van UPC in de ‘Wij zijn UPC’-advertenties in tijdschriften. Eigenlijk raar dat deze bedrijven wel begrijpen dat authenticiteit beter werkt, maar vervolgens toch weer veel geld uitgeven om mensen ermee te onderbreken die bijvoorbeeld een film willen kijken. Ik vroeg het daarom ook maar op de man af (eh het was een vrouw) aan de marketing manager van Triodos: waarom nog zendtijd inkopen? De video was al honderdduizenden keren bekeken, gratis en op een moment dat het de kijker zelf schikt. Maar ze gaf aan dat het inderdaad slechts om een éénmalige uitzending op televisie ging.
Ik heb eerder al eens laten zien dat Coca Cola het wel begrijpt, en steeds minder geld uitgeeft aan ‘interruptie’. Het verbaasde me daarom ook niet toen er van de commercial van Dela in De Wereld Draait Door een parodie werd gemaakt (klik hier). Immers mensen onderbreken met je boodschap is irritant, maar als je onderbreekt met authenticiteit dan schreeuwt dat om een parodie natuurlijk.
Sociale experts asociaal?
Op discussies in LinkedIn-groepen merk ik het ook vaak: mensen die een discussie beginnen waarover amper discussie mogelijk is, bijvoorbeeld omdat ze onderzoeksresultaten delen. Ik heb het deze ‘plaatsers’ ook wel eens persoonlijk gevraagd: wat wil je nu eigenlijk bereiken? De reactie was dat men toch discussie verwachtte, bijvoorbeeld over de statistieken: “Gelooft men ze wel?”. Maar is dat een discussie? Ik zag laatst (klik hier) een voorbeeld waarin iemand anders deze niet-discussie zelfs zag als een billboard om een advertentie op te plakken..
Of de duurbetaalde goeroes die zich amper van hun kwetsbare kant laten zien. De tweets die mijn ‘held’ Simon Sinek verstuurt, werden door een vriend onlangs treffend omschreven als een ‘scheurkalender’: in elke tweet een wijze les. Maar toen hij onlangs door een Fiat-dealer in New York op klantonvriendelijke wijze werd bejegend kwam bij Simon de menselijke kant naar voren. Even maar, tot hij het blijkbaar nodig vond om de kalender weer verder te scheuren. Jammer. Mensen willen menselijkheid, dit filmpje bewijst het in 2 minuten.
Degene die wel begrijpt hoe menselijkheid werkt is Britt Dekker: onlangs ontdekte ze dat ze al 116.000 volgers op Twitter heeft en hoe reageerde ze? “Tijd voor een broodje schuddebuikjes en broodje pindakaas en eentje met gestampte muisjes ツ”. Laat die snobs bij de Wereld draait door haar maar uitlachen, Britt lacht als laatste toch het beste…
Alles over ‘Inbound Marketing’ staat in het boek ‘REAL Inbound Marketing’ (klik hier, Nederlandstalig). En als je denkt dat ik je kan helpen bij je marketing kun je me mailen op edwin@vlems.nl
Inbound marketing? Voorkom vieze luchtjes
Op 19 juni 2010 werd Katie Fisher doodgereden op een kruispunt in Baltimore door een auto die door rood reed. Katie had zelf blijkbaar ook niet goed opgelet, maar de verzekeringsmaatschappij van de roodrijder dacht niet lang na en maakte geld over. Maar niet al het geld: de andere partij bleek onderverzekerd. ‘Gelukkig’ was Katie bij verzekeringsmaatschappij Progressive verzekerd voor dit soort situaties. Maar Progressive had geen zin om te betalen: na een lang en ingewikkeld verhaal (klik hier) stonden de ouders van Katie in de rechtzaal tegenover de roodrijder, die mede werd verdedigd door…de advocaten van Progressive. Ze streden tegen hun eigen klant om onder de kosten uit te komen…
Omdat de ‘claims general manager’ van Progressive besefte dat we in transparante tijden leven deed hij een poging (klik hier) om de gemaakte beslissingen te verdedigen, maar uit de honderden reacties eronder is af te leiden dat hij er niet echt goed in slaagde… De foute cultuur van Progressive werd breed uitgemeten in de Amerikaanse pers en Progressive verloor veel klanten. Zo werkt dat tegenwoordig, in deze transparante wereld.
Microsoft-geurtjes
“Microsoft besteedt 1 miljard aan marketing Windows 8”. Ik moet dan altijd denken aan het citaat: “Advertising is the price you pay for being unremarkable” van Amazon-baas Jeff Bezos. Want Amazon had zoveel geld niet nodig om zijn Kindle te introduceren, en ook voor Apple voegen de advertenties weinig toe: de hele wereld weet het als er nieuwe Apple-software aan komt. Ze maken gebruik van de transparantie die het internet biedt, en het feit dat ze ‘remarkable’ zijn natuurlijk. De vraag is natuurlijk wel of bedrijven als Microsoft het aan durven om van deze transparantie gebruik te maken, want dat betekent ook een beetje openheid van hun kant. En dan ruiken mensen misschien de ‘vieze geurtjes’ van de bedrijfscultuur. Zoals bij Progressive in het voorbeeld hierboven…
Een frisse cultuur
Steeds meer bedrijven zien de groeiende transparantie niet langer als een bedreiging, maar als een kans om ‘gevonden’ te worden. Inbound Marketing heet dat: je valt mensen niet langer lastig met je verkoopverhaaltjes, maar doet en deelt alles online, zodat dit als een magneet op anderen werkt die je vervolgens weten te vinden.
Maar wat me opvalt als je met mensen praat over ‘meer transparantie’ is de angst dat ‘onvolkomenheden’ (fouten) boven water komen: “Als de ramen opengaan zijn mensen méér bezig met de vieze luchtjes die naar buiten gaan, dan met alle frisse lucht die binnenkomt”. Erg herkenbaar, en ik heb eerder al eens verklaard met een uitspraak van Dr. Phil (klik hier) hoe het komt dat de mensen buiten niet bang zijn van jouw vieze luchtjes. Eh tot op zekere hoogte dan natuurlijk. Want je mag dan wel fouten maken, je hebt wel een probleem als er in je bedrijf -zoals bij Progressive- hele klantonvriendelijke beslissingen worden genomen. Als je bedrijf dus besluit mee te gaan in de transparantie-trend en zich niet verzet, zal het ook even wat ‘soul-searching’ moeten doen: gebeuren er in het bedrijf dingen die het daglicht niet kunnen verdragen? Want daglicht tegenhouden is best moeilijk.
Ik praat de laatste maanden actief mee op de ‘vraagsite’ Quora.com, een website waar je vragen over je vakgebied (of andere zaken) kunt beantwoorden. Ik zie vaak de vraag voorbij komen ‘Hoe moet ik als starter met een klein budget aan marketing gaan doen’. En mijn advies is dan altijd: toon je kennis en persoonlijkheid aan de wereld, en de wereld zal je volgen. En je voorkomt zo dat je ooit een miljard aan marketingkosten uit zult moeten geven.
Deze post vormt de basis van het zesde hoofdstuk van het boek ‘REAL Inbound Marketing’ (klik hier, Nederlandstalig).
Content? Nee Context wordt koning in een melkfabriek
Het verhaal is best triest. En toch ga ik het vertellen. Een vrouw uit mijn omgeving. Enkele jaren terug al. Ze krijgt een kind, dat helaas al vroeg sterft. Een half jaar later: een brief van een melkfabriek: “Jullie Simon is een half jaar oud nu, en kan overschakelen op andere melk”. De campagne van deze melkfabriek was misschien heel succesvol, misschien wel 5% respons. Of 6%. Of 7%. Heel veel redemptie en conversie en zo. Maar ik weet hoe zij zich voelde toen ze de brief opende. 
Wij marketeers zijn er zo goed in: analyseren, aggregeren, aboliseren. Allerlei vaktermen (die laatste is verzonnen trouwens) die ik ook ken, omdat ik les gaf in Marketing tot ik de stof achterhaald vond (klik hier). Morgen zitten we weer op een congres over Big Data, en overmorgen op een congres over de volgende hype (ik kan het vast verklappen: Small Data). Maar volgens mij gaat marketing maar één richting op, die van mens tot mens. En heet het dan nog marketing?
10 manieren om authentiek te zijn?
Ik zie veel vragen van marketeers voorbij komen op LinkedIn groepen, Linkedin Answers en Quora, en moet vooral lachen om marketeers die vragen hoe ze menselijk moeten zijn. Of erger nog: die het adviseren: “10 ways to be more authentic”. Iemand anders moet jou vertellen hoe je authentiek moet zijn?
Waar we ook mee worden doodgegooid zijn de ‘social media management’ instrumenten, waarmee je ‘posts’ kunt ‘plannen’. Vlak voor je vakantie gooi je ze vol met zogenaamd spontane en authentieke posts, die vervolgens door ‘het systeem’ op het gewenste tijdstip geplaatst worden. Maar mensen zijn niet gek, ze voelen vrij snel dat er met de frequentie, de tijdstippen of de volgorde van je posts iets aan de hand is: het voelt niet natuurlijk.
Context werkt
Eigenlijk is er maar één marketingterm die in de toekomst nog relevant is: context. Als je met je klant wilt communiceren, hoe voelt ze zich op dat moment? De man die met context heel rijk is geworden is Gary Vaynerchuck. Hij heeft nooit geautomatiseerd met zijn klanten gesproken, maar altijd als mens ‘realtime’ en ‘real’ gereageerd op vragen uit zijn markt. Klik hier om te zien hoe hij het op CNN uitlegt.
Het grappige is: als je marketingweblogs afstruint op de vakterm ‘context’ kom je toch weer een ‘wetenschappelijke’ aanpak tegen: “Context is het grotere, betekenisgevende kader waarbinnen iets plaatsvindt. Combineer semantiek (betekenis van wat je zegt) met profiling (begrijpen tegen wie je het zegt).”. En natuurlijk kun je software kopen om je daarbij te ondersteunen. Software om als mens te kunnen reageren?
Simon Sinek verbaast zich er ook over, op een Tedx-congres in Maastricht: de afstand tussen de mensen in bedrijven en de mensen in hun markten. Toen zijn airmiles boven een bepaalde limiet kwamen, had hij het ‘recht’ verdiend om met een mens te mogen praten, een persoonlijke accountmanager: “Since when has a person become a luxury?”. Klik hier (en doorspoelen naar het eind) om te zien waarom hij de menselijkheid in zakelijke relaties zo belangrijk vindt, je zult voorgoed anders kijken naar een ‘handshake’.
Marketing wordt steeds complexer hoor je wel eens, mijns inziens wordt het alleen maar makkelijker: praten tegen klanten alsof het mensen zijn, en vanuit onszelf alsof wij mensen zijn. En als we daarbij fouten maken: geen probleem, dat bewijst dat we mensen zijn. Geen brieven over melk sturen op basis van grote adressenbestanden, maar gewoon mensen aanspreken. Alle medewerkers, alle klanten. En vragen hoe het met ze gaat, in de context van hun leven, en van het moment. Hoe gaat het met jou eigenlijk?
Deze post is een aanvulling op het negende hoofdstuk van het boek ‘REAL Inbound Marketing’ (klik hier, Nederlandstalig). En als je denkt dat ik je kan helpen bij je marketing kun je me mailen op edwin@vlems.nl